Ανοίγω το μπλογκ μας και "κουτουλάω" πάνω στη διαβολεμένη σου διάθεση. Ειδικότερα τώρα, αργά βράδυ Κυριακής, με μια βαρυστομαχιά από τις κραιπάλες του ΣΚ να μην με αποχωρίζεται και φορώντας τις σοβαρές πιτζάμες μου λίγο πριν με πάρει ο ύπνος πάνω στο πληκτρολόγιο, είμαι εντελώς, μα εντελώς εκτός κλίματος. Συμμερίζομαι τη χαζοχαρούμενη διάθεσή σου, χωρίς να μπορώ να την ακολουθήσω.
Εμένα σταθερά από τότε που γνώρισα το τραγούδι «Σαββατόβραδο», δεν με αποχωρίζεται ο στίχος:
«Αχ να ‘ταν η ζωή μας Σαββατόβραδο»
Θα μου πεις, καλά πόσο απέχει η ευχή μου η Κυριακή να ήταν πιο μεγάλη από τη δική σου; Για διαφορά μιας μέρας το κάνεις θέμα; Έλα, μην κάνεις πως δεν ξέρεις ότι ο επόμενος στίχος του ποιητή λέει: "Κι ο χάρος να ‘ρχονταν μια Κυριακή, μια Κυριακή το βράδυ". Και μπορεί να μην περιμένω κάθε Κυριακή το χάρο, ούτε "από Δευτέρα πάλι, πίκρα και σκοτάδι", αλλά είπαμε, όταν ο στίχος στοχεύει στο ψαχνό, το σημάδι πάντα μένει.
Επίσης, μετά από τη δική σου «μαγική» περιγραφή, ό,τι και να πω για το Σαββατοκύριακο μου, ωχριά. Άσε δε που δεν είμαι και σε φάση ανάλυσης. Πάντως, παράπονο δεν έχω, καλά πέρασα- καλά έφαγα- καλά ήπια (δεν οδηγούσα εγώ)- ωραία παρέα είχα, δεν έστρωσα κώλο, όπως λες κι εσύ!
Κλείνω με την ευχή να έχεις όλο και πιο συχνά όμορφες προχθεσινές νύχτες, για να ‘ναι κάθε μέρα Κυριακή για σένα!
(και μεταξύ μας, άσε αυτές τις ποιητικές ψευτιές ότι η άνοιξη σε έχει συνεπάρει)
Σάββατο βράδυ μου έμορφο
ίδιο Χριστός ανέστη
«Σαββατόβραδο» στίχοι Τάσος Λειβαδίτης, μουσική Μίκης Θεοδωράκης, ερμηνεία Στέλιος Καζαντζίδης- Μαρινέλλα από το άλμπουμ «Πολιτεία Α’» 1961.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου