Αγαπημένη μου Blackforest,
αν και ο πειρασμός να απαντήσω με ένα σπαραξικάρδιο ποστ στο δικό σου είναι μεγάλος – ο μελό εαυτός μου πάντα καραδοκεί, σα μαυροφορεμένο σουξέ της Μαρινέλλας που ξέρεις πόσο μισώ- αποφεύγω τους συναισθηματισμούς και τις αβρότητες τύπου «τι ωραία που ξαναβρεθήκαμε, μου είχες λείψει πολύ, είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, πάντα θέλαμε να συνεργαστούμε, στα καμαρίνια περνάμε σούπερ κλπ» και αρχίζω να σου περιγράφω την -αδιάφορη ομολογουμένως- καθημερινότητά μου, ωσάν να καίγεσαι να μάθεις κάθε πτυχή της…
............................................................
Όπερα νάιτ
Χθες λοιπόν πήγα στη Λυρική. Ναι στην παράσταση που έπεσε το ξύλο μεταξύ γκέι ακτιβιστών και γκέι συμβασιούχων της Λυρικής (τώρα αυτό ακούγεται οξύμωρο, γιατί να τσακώνονται οι γκέι, απλά αν κατάλαβα καλά οι (γκέι) συμβασιούχοι δε θέλανε να παίζονται γκέι έργα για να μην καρφωθούν, έχουν κι ένα σοβαρό ίματζ τέλος πάντων).
Ξέρω θα μου πεις πας όπου γίνεται τζερτζελές, και πράγματι δε θα πήγαινα αν δεν ήταν η φίλη μου h Αμαλία να με σύρει, η οποία είναι κάτι σα μια σύγχρονη Τζόαν Μπαέζ- Τζέιν Φόντα- Ατζελίνα Τζολί χωρίς Μπραντ, μια ακτιβίστρια που έχει άχτι κυρίως τον Κακλαμάνη, και ήθελε να πάμε να διαμαρτυρηθούμε για τη φίμωση της τέχνης (είχε πάρει μαζί της και αβγά για κάθε περίπτωση). Έχω και μια μικρή αγάπη στην όπερα - και καθόλου λεφτά πια, ακούω την πονεμένη φωνούλα της τσέπης μου- οπότε με έσυρε...
Εντάξει η παράσταση ήταν καλούτσικη. Η όπερα σε πανελλήνια πρώτη, για τον έρωτα μια νεράιδας του νερού για ένα πρίγκηπα, χάριν του οποίου παρατάει το βυθό και ανεβαίνει στη γη για να φάει τα μούτρα της στον έρωτα με τον συνηθισμένο ανθρώπινο τρόπο.
Η σκηνοθέτις βέβαια της άλλαξε τα φώτα της όπερας, θέλοντας να κάνει μια σπουδή στο θέμα της ταυτότητας και βάζοντας τη νεράιδα να είναι η θηλυκή πλευρά του πρίγκηπα, τον οποίο ταύτισε με έναν γνωστό γκέι Λουδοβίκο.
Πειραματικό και ολίγον προκλητικό ανέβασμα, αμήχανο το χειροκρότημα στο φινάλε, πού να καταλάβει το τάργκετ γκρουπ της Λυρικής με τις ναφθαλιασμένες γούνες και τα φαντεζί καπέλα...
(σ.σ: η παράσταση θα παίζεται μέχρι 15/3)
Δες και τον καβγά των γκέι
http://www.tvxs.gr/v6901
............................................................
Κατα τ' άλλα, αυτές τις μέρες πέρασα αρκετές ώρες στον προαστιακό, παρέα με την Καρυστιάνη, η οποία έχει μια εμμονή με τη θάλασσα. Κι όχι αδικαιολόγητα...
Χάθηκα στις γραμμές της, συγκλονιστικές και βρεγμένες, γεμάτες νόστο και προσμονή. Και διασχίζοντας ταυτόχρονα μέρη γεμάτα ναυτοσύνη -Ελευσίνα, Σκαραμαγκάς- ένιωσα κι εγώ την αίσθηση των ηρώων της, με τα πνιγμένα στους ωκεανούς συναισθήματα, τους ανέκφραστους έρωτες και τους καταδικασμένους στην αναμονή γάμους. Και ο συρμός να περνάει ξυστά από τη θάλασσα -λάδι φαινομενικά αλλά γεμάτη ρεύματα μέσα της- σαν παροπλισμένο πλοίο γεμάτο ταξιδιώτες που δε θα φτάσουν ποτέ στη Μικρά Αγγλία, την Άνδρο κατά τους ήρωες της βιβλίου μας...
Να το διαβάσεις...
............................................................
Χαράζει, φύλα με απ' το μυαλό σου
μόλις συνειδητοποίησα τη μεγαλοσύνη αυτού του στίχου, αντικαθιστώντας ένα γιώτα με ένα ύψιλον...
Σε φιλώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου