Ωραία που 'ναι η Κυριακή

Με μια αίσθηση «έχω ένα κομπρεσέρ στο κεφάλι μου να σπάει και τα δύο ημισφαίρια του υποτυπώδους εγκεφάλου μου» ξύπνησα σήμερα ανήμερα Κυριακής… Λίγο η χαλαρότητα της μέρας, με την ανοιξιάτικη ζεστασιά του ήλιου, λίγο η φωνή της Βουγιουκλάκη να με κυνηγάει τραγουδώντας «ωραία που ναι η Κυριακή, μα να ‘ταν πιο μεγάλη…», ενορχηστρωμένη με το παραπάνω κομπρεσέρ, δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχω ξεκολλήσει από το κρεβάτι ολημερίς… Θα μου πεις, τέτοια μέρα έξω κι εσύ λιώνεις στο κρεβάτι αντί να κάνεις καμιά βόλτα? Ναι έχεις δίκιο, όμως σκέψου ότι για να έχω ένα κομπρεσέρ να σφυροκοπά στο σγουρό κεφαλάκι μου πάει να πει ότι χθες δεν έστρωσα κώλο μέσα. Κι όντως…

Χθες λοιπόν πετάχτηκα από το κρεβάτι μου σα χαζοχαρούμενο. Ίσως η όμορφη προχθεσινή νύχτα, ίσως η Σκάρλετ ‘Ο Χάρα, που καμιά φορά ξυπνάμε παρέα (Σήμερα είναι μια καινούρια μέρα), με είχε πάντως πλημμυρίσει μια απίστευτη αισιοδοξία και χαζοχαρούμενη διάθεση -κόντρα στη σχετικά πρόσφατη κλιμακτηριακή κρίση ηλικίας…

Μάλλον θα ταν η άνοιξη που με είχε συνεπάρει, δεν εξηγείται αλλιώς. Μου ρχόταν να εκτοξευθώ στους δρόμους σαν πικάντικη μουστάρδα από μπουκάλι (σαν αυτή που στο τέλος σου κάνει ένα χάλι το καινούριο σου μπλουζάκι, είμαστε με το μέρος της μουστάρδας όμως όχι του μπλουζακίου, μην το κάνεις θέμα), να πάω για καφέ, να περπατήσω στο Θησείο –το πιο όμορφο πεζόδρομο της Ευρώπης λέει- να γκομενίσω… Κι αυτά έκανα ολόκληρο Σάββατο:

Πήγα για καφέ, ξαναπήγα για καφέ, ανέβηκα στον Άρειο Πάγο –το βράχο, μη μπερδεύεσαι με το δικαστήριο στην Αλεξανδρας χαζούλα- τσιμπούριασα σ΄ένα φίλο για να μου μαγειρέψει (έχω υπέροχους φίλους το ξέρω), πήγα για μπύρα, πήγα σε κλαμπ, έφαγα βρώμικο μετά το κλαμπ, ε πόσο να αντέξει πια ο γέρικος οργανισμός μου? Άντε μετά από όλα αυτά να βάλω μπρος τη διπλωματική η οποία έχει μπαγιατέψει σαν χαλασμένη κονσέρβα και μόλις ανοίξω το ξεχασμένο αρχείο word μου παίρνει τη μύτη...Κι επειδή πιάσαμε θέματα που δε με συμφέρουν, σε αφήνω με αυτήν χαζοχαρούμενη γλύκα και με την παρακάτω ευχή:

Η Κυριακή, η Κυριακή να ήταν πιο μεγάλη

---

Κυριακή των Γιώργου Ζαμπέτα- Αλέκου Σακελλάριου, Ερμηνεία: Αλίκη Βουγιουκλάκη από την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966)