31 Ιανουαρίου 2011

Μονόγραμμα

Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται
Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ’ άλλα πού πέρασαν
Εάν είναι αλήθεια

Μιλημένα τα σώματα και οι βάρκες πού έκρουσαν γλυκά
Οι κιθάρες που αναβόσβησαν κάτω από τα νερά
Τα "πίστεψέ με" και τα "μη"
Μια στον αέρα , μια στη μουσική

Τα δυο μικρά ζώα, τα χέρια μας
Που γύρευαν ν’ ανέβουνε κρυφά το ένα στο άλλο
Η γλάστρα με το δροσαχί στις ανοιχτές αυλόπορτες
Και τα κομμάτια οι θάλασσες που ερχόντουσαν μαζί
Πάνω απ’ τις ξερολιθιές, πίσω απ’ τους φράχτες
Την ανεμώνα που κάθισε στο χέρι σου
Κι έτρεμε τρεις φορές το μωβ τρεις μέρες πάνω από
τους καταρράχτες

Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ
Το ξύλινο δοκάρι και το τετράγωνο φαντό
Στον τοίχο, τη Γοργόνα με τα ξέπλεκα μαλλιά
Τη γάτα που μας κοίταξε μέσα στα σκοτεινά

Παιδί με το λιβάνι και με τον κόκκινο σταυρό
Την ώρα που βραδιάζει στων βράχων το απλησίαστο
Πενθώ το ρούχο που άγγιξα και μου ήρθε ο κόσμος.




Πενθώ τα χρόνια που έρχονται Ποίηση: Οδυσσέα Ελύτη («Μονόγραμμα», Εκδόσεις Ίκαρος, 1972), μουσική: Γιάννη Ζουγανέλη. Ερμηνεία: Δήμητρας Γαλάνη. Ακυκλοφόρητο.


4 Ιανουαρίου 2011

Αυλαία για το Δίφωνο

Ένα περιοδικό που είχε συνδεθεί στενά με το ελληνικό "έντεχνο" τραγούδι έκλεισε οριστικά. Ο βίος του υπήρξε πολύπαθος τα 16 χρόνια που μεσουράνησε στον τύπο. Έζησε μεγαλες δόξες -επί Άννας Βλαβιανού και της ομάδας της, στην οποία ανήκε και η αγαπημένη μου Στέλλα Βλαχογιάννη (αργότερα θα διατελούσε και διευθύντρια) αλλά ως περιοδικό επλήγη σημαντικά όταν η ίδια η πρώτη ύλη του -το αποκαλούμενο "έντεχνο"- άρχισε να καταρρέει.

Τον τελευταίο καιρό, μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα -
αλλαγές διεύθυνσης, αποχωρήσεις συνεργατών, κρίσεις ταυτότητας, πτώση τιράζ και διαφημίσεων- είχε μαζέψει μια αρκετά ενδιαφέρουσα συντακτική ομάδα και φαινόταν να βρίσκει το βηματισμό του, όμως η εκδοτική κρίση δεν θα μπορούσε να το αφήσει ανεπηρέαστο.

Προσωπικά είναι ένα περιοδικό που μού άσκησε μεγάλη επιρροή, με διαμόρφωσε αισθητικά μέσα στο '90, μού χάρισε εξαιρετικές μουσικές συλλογές (τις επιμελούνταν ο Γιώργος Τσάμπρας) και με δίδαξε ό,τι γνωρίζω για το ελληνικό τραγούδι.
Η είδηση του κλεισίματός του με θλίβει αφάνταστα αλλά δεν μπορώ να την δω αποκομμένη από την ευρύτερη δυσώδη κατάσταση που επικρατεί στο τραγούδι και τη δισκογραφία.

Λυπάμαι πραγματικά για τους ανθρώπους που απασχολούνταν σ' αυτό, αλλά είμαι σίγουρος ότι τα καινούρια μέσα -όπως είναι το διαδίκτυο- θα είναι πιο φιλόξενα για εκείνους από ότι ο παραδοσιακός τύπος. Καλή τους συνέχεια.





Στο πα και στο ξαναλέω Παραδοσιακό. Ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου. Από το cd που είχε κυκλοφορήσει μαζί με το τεύχους 141 του Διφώνου στις 05/2007.