tag:blogger.com,1999:blog-59627892729205172472024-03-14T06:32:17.688+02:00Παιχνίδι για δύοBlackforest- Μάρκος:
Φίλοι ονειροπαρμένοι.
Τους χωρίζουν οι ζωές, τους ενώνουν τα τραγούδια...Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.comBlogger148125tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-21946623366896384132012-08-02T17:41:00.002+03:002012-08-02T17:47:30.321+03:00Δέκα δίσκοι για ένα ναυάγιo<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
Από μικρός έχω μια ψυχαναγκαστική σχέση με τις λίστες και τις κλίμακες. Φτιάχνω τοπ τεν, βαθμολογώ με άριστα το δέκα, ορίζω ποσοστά τοις εκατό. Οι αριθμοί με βοηθούν να κατανοήσω τον κόσμο, παρότι δεν έχω καθόλου καλή σχέση μαζί τους.<b> </b>Γλιστρούν και φεύγουν από τη μνήμη μου διαρκώς, μου κρύβονται, ενίοτε με μπερδεύουν. Δεν έπαψα ποτέ όμως να τους μεταχειρίζομαι με προσοχή και να τους καλοπιάνω, να τους χρησιμοποιώ εκεί που δεν έχουν θέση, να τους ζωγραφίζω. Tους μπερδεύω μέχρι και με λέξεις, χωρίζοντας τις τελευταίες σε μονές και ζυγές ή διαιρώντας τις συλλαβές τους με το δύο ή το τρία. <br />
<br />
Όταν λοιπόν ο φίλτατος Μάριος του συγγενούς μπλογκ <a href="http://sureaboutnow.blogspot.gr/">Sure about now</a> μού ζήτησε να γράψουμε κάτι μαζί σε θέμα δικής μου επιλογής, πρότεινα μια λίστα με "δίσκους για ναυάγια". Σκεφτηκα να φτιάξουμε μια δεκάδα με άλμπουμς απαραίτητα σε περίπτωση ναυαγίου μας σε κάποιο νησί.<br />
<br />
Τον ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση! Εύχομαι καλό καλοκαίρι σε όλους!<br />
<br />
<br />
<br />
<b>H λίστα του Μάριου </b><br />
<br />
<b>1. Μadredeus - Anthologia.</b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
Δε θέλω να
αδικήσω κανένα album τους,γι'αυτό διαλέγω τη συλλογή που μου τους
γνώρισε , 10 χρόνια πίσω, μέρα γενεθλίων μου σαν δώρο στα χέρια μου. Δεν
έμαθα ποτέ μου τη γλώσσα, όμως η Teresa έμαθε τη δική μου. Με τόσους
ψίθυρους. </div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<br />
<b>2. Sigur ros - Takk . </b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
Tο δανείστηκα από έναν φίλο και
το άκουσα από περιέργεια, ήταν η πρόταση του μήνα σε γνωστό μουσικό
περιοδικό. Δεν ξέρω αν ήταν η στιγμή μου, η μουσική τους ή και τα δύο,
μίλησε όμως κατευθείαν στην καρδιά μου. Το κουβαλώ μαζί μου σε κάθε
ταξίδι, σε κάθε τρένο, σε κάθε πορεία και συγκινούμαι καθώς νιώθω
λιγότερο δεμένος στη γη και περισσότερο δεμένος μαζί τους. Παρόλη την
τεράστια επιτυχία τους , οι Sigur ros δεν έπαψαν να αναζητούν , μαζί ή
κατά μόνας. Κι εγώ να αλλάζω χρώματα σαν καλειδοσκόπιο. </div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<br />
<b>3. Philip
Glass - The hours </b>. </div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
Ο Glass, γνωστός μινιμαλιστής, προφανώς δεν είχε
ανάγκη να μας πείσει για το έργο του, τα γεγονότα των τελευταίων 40+
χρόνων τον δικαιώνουν. Εδώ όμως λες και γέννησε όσα χρώματα μπορούσε
ποτέ να γεννήσει ανθρώπου φαντασία, για να σε στοιχειώνουν πάντα οι
εικόνες των τριών γυναικών με τα αναρίθμητα βλέμματα.</div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<br />
<b>4. Χάρις
Αλεξίου - Δι ευχών. </b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
Υπάρχει άνθρωπος που να μην το αγάπησε; Μας σύστησε
ευρέως τον Νίκο Αντύπα , μας οδήγησε τη Λίνα Νικολακοπούλου στην
ωριμότερη φάση της δουλειάς της και κομμάτι κομμάτι τον αγαπήσαμε. Έτσι
απλά, οι στίχοι του έγιναν ταυτότητα. Και μαζί με το αδερφάκι του (Έϊ)
έδωσε στη Χάρις Αλεξίου την απαραίτητη ανανέωση που χρειαζόταν για μια
ακόμα δεκαετία της μουσικής της ζωής.</div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<b><br /> 5. Ελευθερία Αρβανιτάκη - Τα
κορμιά και τα μαχαίρια </b> </div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
Σίγουρα, το ''Μένω εκτός'' που προηγήθηκε, ήταν
ο δίσκος ορόσημο στην καριέρα της. Έπρεπε να τραγουδήσει όμως τα
''Κορμιά και τα μαχαίρια'' για να περάσει στη σφαίρα των γυναικείων
φωνών που τραγουδούν ακόμα και με τη σιωπή τους. Τα κομμάτια
συναγωνίζονται το ένα το άλλο σε έρεβος και ηλιαχτίδα,έτσι απλά. (και
μας προετοιμάζουν για τον έτερο μεγάλο δίσκο, ''Τραγούδια για τους
μήνες'' )</div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<br />
<b>6. Φλέρυ Νταντωνάκη - Ο κύκλος του cns / Καπετάν μιχάλης /
Οι γειτονιές του φεγγαριού.</b><br />
Κατά πολλούς η ιδανική φωνή του έργου του
Χατζηδάκι, η ''Λειτουργική'' του Μούσα. Και δεν έχουν άδικο, αρκεί να
ακούσεις τις νότες που ξεστομίζει για να καταλάβεις με τι πλάσμα
διαφορετικό έχεις να κάνεις.Μια θλιμμένη αρχόντισσα ... που κεντά
τριαντάφυλλα. Κι εσύ ξέρεις ότι δε θα τη βρεις να κείτεται δίπλα στη
σωρό του Μεγάλου Ερωτικού Μάνου, αλλά στα σύννεφα. </div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<br />
<b>7. Αλκηστις
Πρωτοψάλτη - Σαν ηφαίστειο που ξυπνά.</b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
Σε εφηβική ηλικία με πέτυχε αυτή η
κυκλοφορία κι αυτό από μόνο του δε λέει πολλά. Καθώς όμως η εφηβεία
ξυπνά τον έρωτα, έκανα ραβασάκι το Εμείς οι δυο, νανούρισμα το Μωρό,
ξέσπασμα τη Λάβα. Μια εξαιρετική δουλειά γεμάτη συναίσθημα (που οι
Υδρόγειες σφαίρες τόλμησαν να χρωματίσουν). Δόξα να λες που βγήκαν
τέτοιες δουλειές και τέτοιες συνεργασίες.</div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<br />
<b>8. Nina Simone - Emergency
ward / It is finished / Black gold. </b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
Ένας λόγος που υπάρχει
μουσική,είναι για να προσφέρει καταφύγιο.Κι αυτή η φωνή είναι ο ορισμός
του. Και δεν παύω να ανατριχιάζω ακούγοντας αυτό (ένα από τα δεκάδες
album της) , όπου σε κάθε λέξη φλέγεται η επικαιρότητα της εποχής, με
τους μαύρους να διεκδικούν τα δικαιώματα που ονειρεύτηκαν κι εκείνη να
ανακοινώνει το θάνατο, των ονείρων και των ανθρώπων. </div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<br />
<b>9. Τάνια
Τσανακλίδου - Το χρώμα της μέρας. </b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
Αυτό το cd νομίζω γεννήθηκε τυχαία. Γι
αυτό και έγινε σπουδαίο. Δεν τολμώ να σκεφτώ πώς δυο δημιουργοί όπως ο
Μιχάλης Δέλτα και η Τάνια Τσανακλίδου ζόρισαν τον εαυτό τους για να βγει
επιτυχία. Aν το κόψεις στα δύο, στάζει αίμα. Με τη μορφή στίχων -
βεντάλια συναισθημάτων - από τους ωριμότερους και των δύο. Και δεν ξέρω
γιατί, έτσι όπως το αγάπησα , 11 χρόνια πίσω, το νιώθω φρέσκο ακόμα και
σήμερα.</div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<b><br /> 10. Δήμητρα Γαλάνη - Ανάσα η τέχνη της καρδιάς. </b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
Ναι, είναι
τέχνη τέτοια ανάσα. Γιατί προϋποθέτει ότι γνωρίζεις το λόγο της.Κι εδώ
μόνο λόγους ακούς και δύναμη, της αγάπης ισοδύναμη. Άργησα να τον
γνωρίσω αυτό το δίσκο, ίσως γιατί είναι απαιτητικός. Και ωριμάζει, χρόνο
με το χρόνο καθιστώντας εσαεί τις δημιουργούς τους , Λίνα και Δήμητρα,
δυο σπίρτα στης νύχτας το κουτί. Από αυτά που κάθε τόσο ανάβουμε, ίσα να
μην καούν.<br />
<br />
<br />
Η δική μου λίστα: <br />
<br />
<b>Χάρις Αλεξίου- Οδός Νεφέλης '88</b><br />
Ιέρεια του λαϊκού καημού, φωνή-τομή του "Δι' ευχών"<b>, </b>η πιο αγαπημένη ελληνική φωνή δια παντός. Με αυτόν τον εξομολογητικό της δίσκο χτίστηκε η πιο προσωπική σχέση μου μαζί της. Οι αναμνήσεις από την ακρόασή του είναι χαραγμένες στο DNA μου σαν παιδικά βιώματα.<b><br /></b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<b><br /></b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<b>Maria Callas- 100 best classics </b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
</div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
Η μεγαλύτερη σοπράνο όλων των εποχών έγινε η αιτία ν΄αγαπήσω την όπερα. Μπορεί σ' ένα τελειοθηρικό και σκληροπυρηνικό χώρο όπως είναι το λυρικο τραγουδι να υπάρχουν αμφισβητίες για τη θνητή μεγαλοσύνη της φωνής της, ουδείς όμως μπορεί να παραβλέψει την καθοριστική της συμβολή στην ανανέωση του είδους μέσα στον 20ο αιώνα. Κυρίως γιατί η ίδια υπήρξε γνήσια οπερατική ηρωίδα και το συναίσθημα που κόμισε στην τεχνικά άρτια λυρική ερμηνεία ήταν πέρα για πέρα αληθινό. <br />
<br />
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<b>Βίκυ Μοσχολιού- Η Μοσχολιού τραγουδάει Σπανό</b><br />
Και
μόνο για την "Μαρκίζα", το τραγούδι- εμμονή που ακούω
σταθερά επί καθημερινής βάσεως πάνω από μια δεκαετία, θα επέλεγα τη
δουλειά του Σπανού με το αρχετυπο ελληνίδας τραγουδίστριας, τη
Μοσχολιού. Πόσο μάλλον που ο δίσκος αυτός περιέχει μεγάλα τραγούδια,
όπως το "Άνθρωποι μονάχοι", η "Ξένη πόλη", το "Σ' αυτό το σπίτι
τ΄ορφανό", την "Ώρα αναχωρήσεως", το "Σ' ένα εξπρές", το "Πέφτει μια
βροχή" τον τσαρουχικό "Ναύτη". </div>
</div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<br /></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<b>Μάνος Χατζιδάκις- Μεγάλος Ερωτικός</b><br />
Το άλμπουμ αυτό είναι η ίδια η Φλέρυ Νταντωνάκη. Εντάξει, ο Χατζιδάκις μάζεψε μερικά από τα πιο όμορφα ελληνικά ποιήματα, τα έντυσε με συγκλονιστική μουσική, έστησε μια αναγεννησιακη ατμόσφαιρα με την εξαιρετική του ορχήστρα, αλλά χωρίς την αγγελοκρουσμένη ερμηνεία της μούσας του, το αριστούργημά του αυτό θα ήταν διαφορετικό. </div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<br /></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<b>Bjork- Homogenic</b><br />
Κάπου στα 14 ανακάλυψα την πιο ιδιοσυγκρασιακή ποπ τραγουδίστρια του πλανήτη. Μέγας ερωτας, και σχέση που κρατάει από τα εφηβικά μου χρόνια. Μπορεί η πορεία της πια να με ζορίζει και να συντονιζομαι δυσκολότερα με τη μουσική της φλέβα, ειναι όμως μια καλλιτέχνις που πάντα θα με αφορά ο,τι κι αν κάνει. Το συγκεκριμένο άλμπουμ το έχω αγοράσει δυο φορές γιατί το άκουγα υστερικά με αποτέλεσμα να λιώσει το σιντί από το παίξιμο.</div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<br /></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<b>Λένα Πλάτωνος- Καρυωτάκης</b><br />
Όταν πρωτοάκουσα τη μελοποίηση του Καρυωτάκη από την Πλάτωνος, ένιωσα ένα κύμα αστρικής ενέργειας να με αρπάζει, να με σηκώνει αργά και να με ανεβάζει σε μια διαστημική αποβάθρα. Γύρω υπήρχναν κοσμοναύτες ντυμένοι στα γαλαζια, μεγάφωνα απάγγελναν καρυωτακικούς στίχους, μελωδίες ηλιακών εκρήξεων έδιναν το κατάλληλο μουσικό χαλί, στο βάθος το πλανητικό σύστημα αναβόσβηνε με παλμό καρδιάς. Παράξενο, αν σκεφτεί κανείς ότι ο δίσκος αυτός δεν έχει καμία φουτουριστική διάθεση.</div>
<b><br /></b><br />
<b><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Δήμητρα Γαλάνη- Χορός με τη σκιά μου</span></b><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Θα μπορούσα να είχα διαλέξει το "Ανάσα η τέχνη της καρδιάς", τον "Ατέλειωτο δρόμο" ή το εξαιρετικό λάιβ "Αφιέρωμα στο Νίκο Γκάτσο". Στο άλμπουμ αυτό όμως περιλαμβάνεται η μετά θάνατον συνεργασία του Χατζιδάκι με την αγαπημένη μου στιχουργό. </span><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">"Η εποχή της αγάπης", "Η σκάλα του ουρανού" και η "Οριζόντια εικόνα" </span><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">-τραγουδια </span><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">γραμμένα επί τούτου πάνω σε γνωστές χατζιδακικές μελωδίες- </span><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">αν δεν αποτελούν τα καλύτερα στιχουργήματα της Νικολακοπούλου, είναι σίγουρα τα ομορφότερά της.</span><br />
<br />
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<b>Μαρία Βουμβάκη- Το τερραίν του παραδείσου</b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
Η
μελοποίηση ποιημάτων δεν είναι πια μόδα και η αλήθεια είναι ότι όποτε
συμβαίνει σπάνια γνωρίζει καλλιτεχνική ή εμπορική επιτυχία. Μετά τα
ιστορικά δικαιωμένα "Τραγούδια για τους μήνες" του Παπαδημητρίου, μόνο
αυτό τον ήσυχο δίσκο της Βουμβάκη μπορώ να ξεχωρίσω από τη σύγχρονη
εποχή. Κι αυτό γιατί πρόκειται για μια δουλειά που σέβεται τον ποιητικό
λόγο, κλείνει το μάτι στον παλιό μελοποιητικό τρόπο ενώ ανήκει παράλληλα
στην νέα εποχή -σε αντίθεση ας πούμε με τις εξαιρετικές μεν αλλά κάπως
παρωχημένες μελοποιήσεις του Ξυδάκη.</div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<br /></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<b>Thom Yorke- Eraser</b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
Θα
μπορούσα να διαλέξω το αριστουργηματικό OΚ Computer με το συγκρότημά του Radiohead, αλλά αυτό εδώ το
ντεμπούτο του Yorke είναι πολύ προσωπικό για να το αγνοήσω. Και ναι,
αυτή η σπαραξικάρδια φωνή θα με συγκινεί ό,τι κι αν τραγουδάει.</div>
<br />
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<b>Νατάσσα Μποφίλιου- Οι μέρες του φωτός</b></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
"Καινούριο
κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω". Φετινή κυκλοφορία που ακόμα
ανακαλύπτω. Για χάρη του αφήνω αριστουργήματα, αλλά αποτελεί δίσκο της γενιάς μου. Και τον θέλω μαζί μου, όπως επιθυμώ την παρέα ενός συνομήλικού μου.<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> </span><br />
<br /></div>
</div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/Q8GBjQmqArk" width="420"></iframe>
<br />
<hr />
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<i><b>Τροία</b></i> Μουσική: Μαρία Βουμβάκη, στίχοι: Νάνος Βαλαωρίτης, Άλμπουμ: "Το τερραίν του παραδείσου" (2006). Στο βίντεο η -ιδανική ενσάρκωση Ηλέκτρας, Κλυταιμνήστρας και Ελένης- Ειρήνη Παππά από την ταινία "Erendira" (1983) του Ruy Guerra.</div>
</div>Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-9282796788270992142012-06-07T02:08:00.000+03:002012-06-07T19:17:40.134+03:00"Οι μέρες του φωτός"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μπορώ να μιλήσω με δύο ιδιότητες γι' αυτόν το δίσκο. Η πρώτη είναι του μουσικόφιλου και (τελευταίως μαραζωμένου) ακροατή ελληνικού τραγουδιού. Η άλλη -η υποκειμενικότερη- είναι αυτή του ομήλικου, που ανήκει δηλαδή στην ίδια γενιά με τους δημιουργούς. Η πρώτη ιδιότητα επιβάλλει κριτική ικανότητα και απόσταση, η δεύτερη λειτουργεί με αίσθημα και ταύτιση.<br />
<br />
Ως σχετικά παιδευμένος ακροατής ελληνικού τραγουδιού θα έλεγα ότι οι "Μέρες του φωτός" είναι ένας δίσκος που φέρνει φως στην ταλαιπωρημένη ελληνική δισκογραφία. Έίναι ένα μουσικό έργο ελπιδοφόρο για όσους αγαπούν και πιστεύουν ακόμα το "έντεχνο" τραγούδι, όχι γιατί είναι αλέγκρο ως ηχόγραφημα ή ελαφρύ όπως υποτιθέμενα έχει ανάγκη η μίζερη εποχή, αλλά γιατί είναι το πρώτο μετά από καιρό ελληνικό άλμπουμ που συζητήθηκε, "έκανε κατάσταση" και γέννησε υψηλές προσδοκίες κι ανυπομονησία: Αρχικά ως μέρος μουσικών παραστάσεων και σουξέ ιδιωτικών ηχογραφήσεων του you tube, μετά ως μικρός αστικός μύθος για την αργοπορημένη του κυκλοφορία, τις συμπληγάδες να βρει δισκογραφική εταιρεία, να ηχογραφηθεί και να φτάσει αισίως (αφού πρώτα διατεθεί ψηφιακά στο διαδικτυακό Βήμα) στα ράφια των ελάχιστων δισκοπωλείων της χώρας . <br />
<br />
Τα δώδεκα τραγούδια του διπλού άλμπουμ (έξι με σύγχρονο περίβλημα στην πρώτη πλευρά, έξι με πιο νοσταλγικό ήχο στη δεύτερη) αποδεικνύουν την άνεση των τριών δημιουργών να φτιάχνουν όμορφα τραγούδια μεταπηδώντας ακομπλεξάριστα μεταξύ διαφορετικών μουσικών ειδών, ήχων και αισθημάτων. Γιατί μπορεί η απόσταση που χωρίζει το καθαρόαιμα ποπ "Δωμάτιο" από τον εξαιρετικό έντεχνο -ξαρχακομουτσικού τύπου- "Λοχαγό έρωτα" ή τη σχεδόν ακραία εξωστρεφεια των ομώνυμων "Μέρες του φωτός" από την αφοπλιστική τρυφερότητα του "Γλάρου" να ακούγεται τεράστια στα αυτιά ενός ανυποψίαστου ακροατή, στο δίσκο αυτό όμως μοιάζει ελάχιστη, μηδαμινή θα έλεγα, χαρη στη συνθετική-ενορχηστρωτική μαεστρία του Καραμουρατίδη, την ακρίβεια στην έκφραση/ εικονοποιία του Ευαγγελάτου και φυσικά την ερμηνευτική άνεση της Μποφίλιου (η οποία αναμφισβήτητα είναι πια μια μεγάλη τραγουδίστρια με ισότιμο μερίδιο στο δημιουργικό κομμάτι). Μπορώ να πω χωρίς υπερβολή ότι θεωρώ το δίσκο τους αυτο ό,τι πιο προσωπικό και ολοκληρωμένο έχουν παρουσιάσει μέχρι τώρα σαν ομάδα, δικαιώνοντας απόλυτα το υπερβολικό hype που συνόδευε το επόμενο βήμα τους ολους αυτούς τους μήνες.<br />
<br />
Έπειτα μπορώ να μιλήσω με την ιδιότητα κάποιου που ανήκει στη γενιά των τριάντα. Μιας γενιάς κοινωνικοοικονομικά ακυρωμένης αλλά ενδεχομένως αισιόδοξης ότι ήρθε η σειρά της να λάμψει τώρα που το παλιό καταρρέει με κρότο: "Μια εποχή τελειώνει" λέει το ομώνυμο τραγούδι, σαφής αναφορά στη σύγχρονη κάτασταση. Και παρότι το υπόλοιπο έργο δε σχολιάζει ανοιχτά, ούτε δημαγωγεί με αφορμή την ελληνική κρίση, θα έλεγα ότι το απασχολεί εσωτερικευμένα. Ναι μεν ο έρωτας είναι η βασική θεματολογία, είναι ιδωμένος όμως με ψυχαναλυτικές/ ψυχολογικές παράμετρους: τη συναισθηματική ανωριμότητα, την άρνηση της ενηλικίωσης, τα μονίμως ανοιχτά μέτωπα με
την οικογένεια, τα ιερά και τα όσια, ό,τι δηλαδή συνιστά κατά τη γνώμη μου αιτία της νεοελληνικής παθογένειας. Και κάθε τραγούδι επιχειρεί μια γενναία ενδοσκόπηση, μια αυτοκριτική με όρους εξομολόγησης, καλώντας τον ακροατή να λαβει μέρος σε ολιγόλεπτες συνεδρίες όπου ανατέμνονται θέματα όπως το οιδιπόδειο σύμπλεγμα, η σχέση με τον πατέρα, τα ερωτικά απωθημένα, οι ψυχαναγκασμοί, η κοινωνική ηθική.<br />
<br />
Να προσθέσω τέλος ότι οι "Μέρες του φωτός" είναι ένας δίσκος για την πρώτη μου κρίση ηλικίας. Την κρίση των τριάντα. Περιέχει τα βασικά θέματα που με απασχόλησαν στην προσωπική μου ανασκόπηση λίγο πριν καινούρια δεκαετία: τον έρωτα, την οικογένεια, την παιδική ηλικία, τη διαρκώς παρούσα μητέρα, τη νοσταλγία. Πώς συνυπάρχουν, διασταυρώνονται και απωθούνται όλοι αυτοί οι καταλύτες στη τριαντάχρονη ζωη μου. Πώς επαναπροσδιορίζονται εντός μου και πώς θα πορευτώ μαζί τους μετά το κατώφλι των τριάντα.<br />
<br />
Οι "Μέρες του φωτός" είναι ένας βαθιά προσωπικός μου δίσκος. Τον αγάπησα πάραυτα και τον καταχώρησα στο πιο ξεχωριστό ράφι της εντός μου δισκοθήκης. <br />
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/SEvblRmykjE?rel=0" width="480"></iframe>
<br />
<hr />
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
<div style="text-align: left;">
<i><b>Μονόλογος</b></i> σε μουσική Θέμη Καραμουρατίδη, στίχους Γεράσιμου Ευαγγελάτου κι ερμηνεία Νατάσσας Μποφίλιου. Από το δίσκο "Οι μέρες του φωτός" (2012).
</div>
</div>
</div>
</div>Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-76395634921197550812012-04-15T00:52:00.004+03:002012-04-15T01:03:35.777+03:00Το πάρτι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κι αν ο συν-μπλόγκερ Μάρκος έχει την άποψη ότι πάσχα χωρίς Γαϊτάνο δεν νοείται, εγώ ήδη με την παρακολούθηση του χριστός ανέστη, μια πίεση την ανέβασα.
Τόση μαυρίλα, ράσο γενιάδα και μανουάλι, μύρισε λιβάνι και ο υπολογιστής.
Πώς να αντιμετωπίσω στο ηλεκτρονικό μου "σπίτι" αυτά που δεν αντέχω κάθε μέρα, κάθε χρόνο...<br />
Ε λοιπόν, δεν εκκλησιάζομαι, πλην γάμων-βαφτίσεων-κηδειών και μνημοσύνων, δε νηστεύω με θρησκευτικούς όρους, γιατί έτσι κι αλλιώς η μαγειρική μου μια διαρκής άσκηση στη νηστεία είναι, δεν γουστάρω τα κάλαντα, δεν πιστεύω στην ανάσταση κανενός.<br />
Ίσως και για αυτό την ώρα που τα νοτισμένα από την ανοιξιάτικη βροχή βεγγαλικά πασχίζουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, ενώ όλοι στο χωριό εκ τους ασφαλούς απολαμβάνουν την τιμωρία του κατακαημένου ιούδα, πριν πέσουν με τα μούτρα στα τριγλυκερίδια, τη χοληστερίνη και το αλκοόλ, συνοδεία υποθέτω μουσικής αντίστοιχης διάθεσης, εγώ κάνω το δικό μου πάρτι.<br />
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube-nocookie.com/embed/LjHVpQnDROo?rel=0" width="420"></iframe><br />
<br />
<hr />
<b>"Το πάρτι"</b> σε κείμενο και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, ερμηνεία του Δημήτρη Χορν, από τη θεατρική παράσταση "Οδός Ονείρων" (1962)
<br />
<br />
<br /></div>BlackForesthttp://www.blogger.com/profile/03604714584405772212noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-50613776619719820022012-04-13T14:55:00.003+03:002012-04-18T02:11:40.697+03:00Πάσχα στο φούρνο<div style="text-align: center;"><strong face="trebuchet ms"></strong><p style="font-family: trebuchet ms;"><strong></strong></p><strong style="font-weight: normal; font-family: trebuchet ms;"></strong><div style="text-align: justify; font-family: trebuchet ms;">Βέλαζε το κατσίκι επίμονα βραχνά.<br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Άνοιξα το φούρνο με θυμό τι φωνάζεις είπα </span><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">σε ακούνε οι καλεσμένοι. Ο φούρνος σου δεν καίει, </span><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">βέλαξε κάνε κάτι αλλιώς θα μείνει νηστική </span><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">χρονιάρα μέρα η ωμότητά σας. </span><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Έβαλα μέσα το χέρι μου. Πράγματι. </span><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Παγωμένο το μέτωπο τα πόδια </span><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">ο σβέρκος το χορτάρι η βοσκή τα κατσάβραχα </span><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">H σφαγή.</span><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><strong style="font-family: trebuchet ms;"></strong></div></div><div style="text-align: center;"><iframe src="http://www.youtube.com/embed/bx1IYoJnHZs" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="420"></iframe><br /></div><p></p><p style="font-family: trebuchet ms;"><strong></strong></p><strong style="font-weight: normal; font-family: trebuchet ms;"> </strong>Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-48797146859652698352012-04-10T00:48:00.002+03:002012-04-10T00:50:12.813+03:00Άραγε γάτα να έγραψε ποτέ ποίημα για τον Bukowski<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Σε κάθε χαρούμενο γατί αντιστοιχεί ένας θλιμμένος άνθρωπος.<br />
Μετρούν και τα αδέσποτα.<br />
<br />
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/yNs1m9UtKjw?rel=0" width="420"></iframe>
<br />
<hr />
<b>"Η γάτα μου κοιμάται στο γραφείο"</b>, ποίηση Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη, μουσική-ερμηνεία Θάνου Ανεστόπουλου<br />
<a href="http://www.musicpool.gr/index.php?q=THano_Anestopoylo_1058_musicpool">www.musicpool.gr</a><br />
<br />
<br /></div>BlackForesthttp://www.blogger.com/profile/03604714584405772212noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-48579838541810826912012-02-13T17:23:00.013+02:002012-02-14T22:34:15.148+02:00Να κρατηθούμε ζωντανοί<span style="font-family:trebuchet ms;">Ας μη μιλήσουμε πάλι γι' αυτό. Κουράστηκα, μπούχτισα, δεν αντέχω άλλο πλάκωμα, άλλη ασχήμια. Ας μην αναπτύξουμε πάλι τα αίτια, "τις πταίει", είναι δυο χρόνια τώρα που ως πολίτης κάνω αυτοκριτική, σκέφτομαι, παραμιλώ, συζητώ τις απόψεις μου κι αναλύω, τις υποστηρίζω φανατικά ώσπου τσακώνομαι, αλλάζω γνώμη, υιοθετώ διαφορετική, ξανάβρίσκομαι μετέωρος και φτου απ' την αρχή. </span><br style="font-family:trebuchet ms;"><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Ας πούμε για κάτι όμορφο. Για κάτι που να μας κινητοποιει, που να μας δινει κίνητρο. Να πούμε για τον έρωτα, για τη φιλία, την τέχνη, τις όμορφες στιγμές με τους ανθρώπους μας. Να μιλήσουμε για την εξαντλημένη αγκαλιά μετά το σεξ, τη φωνή της μητέρας στο τηλεφώνημα από το χωριό, το άβαταρ του κολλητου στο τσάτ στα πεταχτά στο γραφείο, το πρόσωπο της Αμαλίας στη βιντεοκλήση από Ισπανία. </span><span style="font-family:trebuchet ms;">Να πούμε κάτι ευχάριστο ρε φίλε.<br /><br />Να, η κουμπάρα μου είναι πάλι έγκυος μετά την αποβολη. Τα ανίψια μου μεγαλώνουν όμορφα χωρίς να ξεχνούν το θείο της Αθηνας, ο γάτος έρχεται γουργουρίζοντας στα πόδια μου για να κοιμηθεί. Και έχω φίλους που μπορούν ακόμα και ταξιδεύουν -έκλεισα κι εγώ για Παρίσι κι ας μην έχω λεφτά. Και </span><span style="font-family:trebuchet ms;">υπάρχει ευτυχώς ο Αντώνης, η φωνή της Χαρούλας, η Μοσχολιού, ο Χατζιδάκις, η όπερα. </span><br style="font-family:trebuchet ms;"><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Κάτι θα υπάρχει ακόμα στη ζωή μου που μπορεί να τροφοδοτήσει τη χαρά, ε; Δεν είναι μόνο ο μισθός που δεν καταβάλλεται (κι όταν καταβάλλεται δεν φτάνει), ούτε οι δόσεις στην εφορία, το νοίκι που με το ζόρι πληρώνεται, οι άστεγοι στους δρόμους, το εκατομμύριο των ανεργων (αρκετοί άνθρωποί μου), τα μουτρωμένα πρόσωπα στους δρόμους, οι σπασμένες βιτρίνες, τα καμμένα ιστορικά κτίρια, η ρημασμένη Αθήνα μου, ε;</span><br /><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Κι αν δε βρίσκω, πρέπει να εφεύρω. Όχι άλλη παραίτηση, όχι άλλη απελπισία.</span><br style="font-family:trebuchet ms;"><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Πρέπει να υπάρξει ζωή πέρα από την κρίση, γαμώτο. Κάτι πρέπει να βρεθει να με κρατήσει ζωντανό.<br /><br />Πρέπει να κρατήθουμε ζωντανοί. Ή όχι; </span><br /><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/MIDOEsQL=" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="420"></iframe><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">(ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΡΑΓΟΥΔΙ)</span><br /><hr /><span style="font-family:trebuchet ms;">An error occurred. Please try again later</span>Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-91300227013963876642012-01-26T19:29:00.007+02:002012-01-27T18:21:19.624+02:00Το μουσικό 2011<span style="font-family:trebuchet ms;">Δύσκολη χρονιά (και) μουσικά το 2011. Λίγα πράγματα ξεχώρισα, ακόμα πιο λίγα με κινητοποίησαν ως ακροατή. Πιθανόν οφείλεται στο ότι δεν ήμουν ιδιαίτερα διαθέσιμος. Ίσως πάλι να φταίει ότι πέρα από το διαρκή θάνατο της δισκογραφίας, τη χρονιά αυτή ζήσαμε και τον ακαριαίο του έντεχνου ραδιοφώνου.<br /></span><br /><span style="font-family: trebuchet ms;">Η -κάπως ελαστική- λίστα μου μπορεί να συνοψιστεί ως εξής</span><br /><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">1) The Boy- Ηλιοθεραπεία</span><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;"></span><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">2) Nefeli Walking Undercover (aka Nεφέλη Λιούτα)- Τα μολύβια - κομάντος</span><br style="font-family:trebuchet ms;"><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">3) Γαλάνη- Vassilikos- Live στο Gazarte</span><br style="font-family:trebuchet ms;"> <br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">4) Θανάσης Παπακωνσταντίνου- Ελάχιστος Εαυτός</span><br style="font-family:trebuchet ms;"><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">5) Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Στέφανος Κορκολής- Ένα πιάνο, μια φωνή</span><br style="font-family:trebuchet ms;"><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">6) Λόλεκ- Αχινός</span><br style="font-family:trebuchet ms;"><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">7) Θέμης Καραμουρατίδης- Έχω ένα σχέδιο</span><br style="font-family:trebuchet ms;"><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">8) Αλέξια- Re-Be</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">9) Σταύρος Λάντσιας – Ημερολόγιο ονείρων (Diary of Dreams)</span><br /><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">10) Μανώλης Αγγελάκης- Τί κάνουν οι σκιές τη νύχτα</span><br style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;"><br />Να προσθέσω επίσης ότι ξεχώρισα τα δύο πολύ ενδιαφέροντα σιγκλάκια από την επερχόμενη συνεργασία Πρωτοψάλτη- Ρεμπούτσικα, "Πέντε χρόνια σ' ερωτεύομαι", "Γλυπτό" (ιδίως με το πρώτο έχω φάει τρελό κόλλημα). Η ερμηνεύτρια Πρωτοψάλτη επιτέλους επέστρεψε.<br /><br />Καλή χρονιά και πάλι.<br /><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/50QUvqP0D3E?rel=0" allowfullscreen="" frameborder="0" height="299" width="530"></iframe><br /><hr /><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Nefeli Walking Undercover - Το ρε και το μι απ΄ την ηρεμία. </span><span style="font-weight: bold;">Στίχοι-μουσική: Νεφέλη Λιούτα. Άλμπουμ: Μολύβια- κομάντος (2011)</span><br /></span>Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-24795277349327105272011-12-28T04:02:00.009+02:002012-01-03T19:45:54.155+02:00Επιστροφή στην Αγέλαστη Πολιτεία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Στέκομαι περίκλειστος σε κύκλο και περιστρέφομαι. Γύρω απο τον εαυτό μου, γύρω από αναμνήσεις, μυρωδιές, ήχους.<br /><br />"Γύρω γύρω όλοι/ στη μέση ο Μανόλης", ακούω παιδικές φωνούλες, βλέπω χεράκια απλωμένα και παλάμες κλειδωμένες, μια αλυσίδα απο κοντά παντελονακια, ροζ κοτσιδάκια γεμίζει την αυλή. "Κοπερτί, το κοπερτί" στη μεση μια παιδική φιγούρα που μου μοιάζει, είμαι εγώ αλήθεια; ψιθυρίζω, τραγουδάω, ομφαλοσκοπώ, και έπειτα παίρνω το τσαντάκι μου και επιστρέφω στο πατρικό μου.<br /><br />"Θα 'ρθω να σε πάρω το μεσημέρι, μην κλαις γιε μου. Η κυρία σε αγαπάει, δες πώς πάιζουν και τ' άλλα παιδάκια." Δάκρυα πολλά και μετά ζωγραφιες με μαρκαδόρους, κίτρινα δέντρα, πορτοκαλί ηλιοι, χάρτινα ανθρωπάκια και πεταλούδες, φεγγάρια και ζωάκια στραβοκομμένα, όλα πολύχρωμα μπογιατισμένα. Τα δάχτυλα μουτζουρωμένα, η δασκάλα όμορφη και χαμογελαστή. "Μην αγκαλιάζεις σφικτά τα παιδάκια γιατί τρομάζουν! Αγάπα τα χωρίς να τα πνίγεις!"<br /><br />Χώνω τα χέρια στις τσέπες του σακακιού μου και πιάνω δυο μερεντάκια. Βουτώ τα δάχτυλα μου στη σοκολάτα με τα μάτια κλειστά, κι όταν τ' ανοίγω βρίσκομαι σ' ένα ολόκληρο λούνα παρκ ζαχαρωτών. Σκάλες από σοκοφρέτα, λάμπες από τσιχλόφουσκα, σπίτια από λευκή σοκολάτα.<br /><br />Ξημερώνει και ακόμα στριφογυρίζω στο πάλαι ποτέ παιδικό μου κρεβάτι. Το δωμάτιο μου ακόμα όπως τότε: "Ο Τσάρλυ και το εργοστάσιο σοκολάτας" στο κομοδίνο, ο Μίκυ Μάους στον τοίχο. Αύριο επιστρέφω στην Αγέλαστη Πολιτεία και δε θέλω.<br /><br />Κάνω σπιτάκι με τα σκεπάσματα και κρύβω εμένα και τον Ερμη το αλογάκι. Στο σαλόνι το δεντρο αναβοσβήνει, τα λαμπάκια παίζουν την ίδια με τότε χριστουγεννιάτικη μελωδία, η κάλτσα για τον Άγιο Βασίλη παραφορτωμένη σοκολάτες και μελομακάρονα για τον παππούλη άγιο. Χώνω ανυπόμονα το χερι μου και βγάζω ενα μεγάλο καράβι πλειμομπίλ, ένα μεγάλο παζλ χιλίων κομματιών και μια πολύχρωμη καρτούλα:<br /><br /><i>"Χρόνια πολλα Μανόλη. 2012 ευχες για υγεία, αγάπη και αισιοδοξία"</i><br /><br />"Ρουμ παπαρούμ παπαρούμ παπαρούνα..."<br /><b><br /><b><iframe allowfullscreen="" src="http://www.youtube.com/embed/vmRzPVER3Kk?rel=0" style="font-family: webdings;" frameborder="0" height="315" width="420"></iframe><br /></b></b><br /><hr style="font-family: webdings; font-style: italic; font-weight: bold;"><b><b><b>Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας- Επίλογος. </b>Στίχοι/ μουσική: Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας. Άλμπουμ: Η αγέλαστος πολιτεία και οι καλικάτζαροι (1995).</b></b></div><b><b></b></b></div>Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-11386717007010367052011-06-16T19:22:00.001+03:002011-06-16T19:24:16.735+03:00τώρα που 'ρθαν όλα τούμπα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><b>τώρα που 'ρθαν όλα τούμπα</b><br />
<b>μια ελλάδα κωλοτούμπα</b><br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="390" src="https://www.youtube.com/embed/ulSkqt1qt6E?rel=0" width="480"></iframe><br />
<br />
<b>έλα απάνω μου κι ακούμπα</b><br />
<br />
<hr /><b>«Κωλοτούμπα» (ζεϊμπέκικο του Αλέξανδρου)</b>, ερμηνεία Στέλιος Διονυσίου, στίχοι Γιάννης Κακουλίδης, μουσική Σταμάτης Κραουνάκης από το δίσκο <a href="http://www.musiccorner.gr/?p=3312">«Τραγούδια του Καραγκιόζη» (1996)</a>. Τραγούδια και μουσική από τη θεατρική παράσταση «ΚΑΡΑΓΚΙΟΖdream», που ανέβηκε το καλοκαίρι του 1996 στο θέατρο «Μενάνδρειο» του Πειραιά, σε σκηνοθεσία του Θύμιου Καρακατσάνη.</div>BlackForesthttp://www.blogger.com/profile/03604714584405772212noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-23441425680003339032011-05-17T23:18:00.007+03:002011-05-18T13:29:29.390+03:00Ησυχία<span style="font-family:trebuchet ms;">Έχω μέσα μου μιαν ησυχία- όχι ηρεμία</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">μια δυνατή σιωπή, σαν κάποιος να πάτησε το mute σε αισθήσεις, αισθήματα, εσωτερικές εποχές. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Ένα παρατεταμένο φθινόπωρο ζει η πόλη, λες και δεν ήρθε η άνοιξη, δεν πέρασε ανθοφορία κι είναι μόνο μαραμένες αντοχές, ελπίδες καταγής, όνειρα σκόρπια φύλλα σε αυλές και ταράτσες. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Οι πόρτες που κάποτε αφήνονταν ανοιχτές, τώρα διπλοκλειδωμένες.<br />Οι κήποι ερημοι με γλάστρες σαπισμένες και κατοικίδια παρατημένα- σε λίγο θα γαυγίζουν κι αυτά σε ρόδες και θα αλυχτούν λυσσασμένα στους δρόμους. </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Χέρια απλωμένα παντού. </span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Δρόμοι χωρίς οδούς, τοίχοι ζωγραφισμένοι φόβο.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Γκράφιτι μοναξιάς πλάι σε συνθήματα μίσους.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Τα βήματά μας πλάι σε λαβωμένα μάρμαρα και τα σπασμένα τζάμια στις σόλες και τα πέλματα.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Βία και θάνατος.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Και η καθημερινή τραγωδία:<br /></span><span style="font-family:trebuchet ms;">Άστεγες, ακρωτηριασμένες ζωές, </span><span style="font-family:trebuchet ms;">που μυρίζουν σάπιο κρέας.</span><span style="font-family:trebuchet ms;"> </span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Έχω μέσα μου μιαν ησυχία.</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Όχι σιωπή. Κραυγή σε τοπίο χωρίς ζωή. </span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"><br />Όχι ηρεμία.<br />Απελπισία σε ανήκοη πόλη.</span><br /><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/11aSIP6nJVM" allowfullscreen="" frameborder="0" height="349" width="425"></iframe><br /><hr /><span style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Δαγκωματιά</span> Αλέξανδρου Βούλγαρη. Ερμηνεία: The boy. Άλμπουμ: "Κουστουμάκι" (2010)</span>.Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-11265023526847347732011-04-18T23:44:00.002+03:002011-04-19T00:41:23.931+03:00Πίσω απ' τις τριανταφυλλιές μου ήρθαν κάτι ακεφιές<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Για να πας απέναντι έχει δυο δρόμους.<br />
Η μια περνάει δίπλα από μια γλάστρα με ένα ταλαιπωρημένο φυτό εσωτερικού χωρου. Προφανώς όχι τριανταφυλλιά. Κι όμως, ένα τραγούδι μου έχει καρφωθεί από την πρώτη στιγμή και το επαναλαμβάνω κάθε μέρα που περνώ, 20-30-50 φορές;<br />
<br />
<b>Πίσω απ' τις τριανταφυλλιές</b><br />
<b>μου ήρθαν κάτι ακεφιές</b><br />
<br />
Είμαι σοβαρά γιατρέ μου; Να αλλάξω διαδρομή ή δουλειά;<br />
Ούτε καν ρητορικό το ερώτημα. Η μία διαδρομή περνά από το γραφείο του προϊστάμενου, η άλλη από το γραφείο του ΟΑΕΔ.<br />
<br />
</div><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="390" src="https://www.youtube.com/embed/VyDqgRySKxM?rel=0" title="YouTube video player" width="480"></iframe><br />
<br />
<br />
</div><hr /></div><b>"Πίσω απ΄ τις τριανταφυλλιές"</b> στίχοι-μουσική: Μάνος Χατζιδάκις, τραγούδι: Νάνα Μούσχουρη.<br />
Το τραγούδι ακούστηκε για πρώτη φορά από την Νάνα Μούσχουρη στην ταινία του Σωκράτη Καψάσκη ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΘΥΕΛΛΑ (1960-61) (από εκεί προέρχεται το παραπάνω βίντεο).<br />
<br />
Δισκογραφία: Η ΝΑΝΑ ΜΟΥΣΧΟΥΡΗ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ No 1<br />
Συλλογή από δίσκους 45 στροφών της περιόδου 1958-1960.<br />
Δεύτερη έκδοση (1967): Δίσκος 33 στροφών (με την προσθήκη των τραγουδιών Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ (Έγινε παρεξήγηση) & ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ).<br />
Τρίτη έκδοση (1993) CD (<a href="http://youtu.be/5wLCujnOarA">αυτή η εκτέλεση στο youtube</a>).<br />
(πηγή: http://www.hadjidakis.gr)<br />
<br />
Κι επειδή η Νανα Μούσχουρη έχει κάνει όντως διεθνή καριέρα, ιδού ένα μπλογκ αφιερωμένο σε αυτήν από τη μακρινή (και σεισμόπληκτη) Ιαπωνία:<a href="http://together-with-nana-mouskouri.blogspot.com/"> together with Nana Mouskouri <b>ή</b> ナナ ムスクーリを囲んで <b>ή</b> PLAISIR with NANA MOUSKOURI</a><a href="http://together-with-nana-mouskouri.blogspot.com/"> </a> <b>ή</b> απλώς Χαμένοι στη Μετάφραση.<br />
<br />
<br />
</div>BlackForesthttp://www.blogger.com/profile/03604714584405772212noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-44837036677657905712011-03-13T12:39:00.011+02:002011-03-14T17:58:18.236+02:00Μύρισε ο κόσμος γιασεμί<div style="text-align: justify;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Αν είναι Σάββατο χλωμό, μη μένεις άλλο σπίτι. Τράβα στο αρχαίο βήμα της πόλης, που στέκει πολλές ζωές ξεχασμένο από κατοίκους κι επισκέπτες.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Πάρε μαζί σου φαγητό σε αλουμινόχαρτο και τάπερ, πολύχρωμους χαρταετούς στην πλάτη σα φτερά φορεμένους -για τις καταπιεσμενες παιδικότητες και τα ανυπόμονα όνειρα- και υφαντά αγάπης να στρώσεις στην ιερή χλόη -κιλίμια να ξαπλώσουν καινούριοι φίλοι, ξεχασμένες αναμνήσεις και τωρινές χαρές.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Και η </span><span style="font-family:trebuchet ms;">παρέα των φίλων </span><span style="font-family:trebuchet ms;">και η ζεστασιά του ανοιξιάτικου ήλιου (ή μήπως <span style="font-style: italic;">η ζεστασιά των φίλων και η παρέα του ανοιξιάτικου ήλιου</span>;) θα κάνουν τη δουλειά της. </span><span style="font-family:trebuchet ms;">Όπως και η </span><span style="font-family:trebuchet ms;">προαιώνια ενέργεια του χωρου.</span><span style="font-family:trebuchet ms;"><br /></span><span style="font-family:trebuchet ms;"><br />Από ψηλά όλα φαντάζουν ασήμαντα θα δεις.</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Η πόλη μοιάζει ομορφότερη, ο ορίζοντας πιο ανοιχτός, ο ουρανός με τα παιχνιδίσματα των κλωστών πιο ευοίωνος.</span><br /><br /><br /><iframe style="font-weight: bold; font-style: italic;" title="YouTube video player" src="http://www.youtube.com/embed/COvzi3K0oAE" allowfullscreen="" width="480" frameborder="0" height="390"></iframe><br /></div><hr style="font-weight: bold; font-style: italic; margin-left: 0px; margin-right: 0px;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Μυρίζει ο κόσμος γιασεμί</span> Μάνου Χατζιδάκι- Μιχάλη Μπουρμπούλη. Ερμηνεία: Μαρία Δημητριάδη. "Για την Ελένη" (1985). Πρώτη εκτέλεση: </span><a style="font-family: trebuchet ms;" href="http://www.youtube.com/watch?v=YA2dSAerLL8&feature=related">Στέλιος Μαρκετάκης</a><span style="font-family:trebuchet ms;">, "Για την Ελένη" (1978)</span></div>Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-82366178581836316182011-03-07T16:03:00.004+02:002011-03-07T16:43:29.902+02:00από το Λαύριο τα παιδιά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;">Αρχικά με εντυπωσίασαν οι πρώτες φράσεις: <i>"... επιστολή... από την άγνωστη σε μένα κι ούτε θέλω να τη μάθω -Δανάη Παναγιωτοπούλου..."</i>, <i>"η συκοφαντική επιστολή τής ας πούμε κυρίας Δανάης, εμπίπτει στην αρμοδιότητα του εισαγγελέα. "</i>. Εκφράσεις της διπλανής πόρτας. Θα μπορούσε κάλλιστα να αλλάξουν τα λόγια και να μείνει το ύφος, άντε κι ένα μαλλιοτράβηγμα στα πεταχτά: "Ποια είσαι 'συ που τολμάς να ριχνείς νερά στο μπαλκόνι μου; Σας ξέρω 'γω τι νοικοκυράδες είστε εσείς οι νέες. Θα καλέσω την αστυνομία!". Πιασάρικες και καθόλου ψύχραιμες εκφράσεις που ανοίγουν ένα σοβαρό (στις προθέσεις του) κείμενο ενός -κοντά στα εβδομηντά- καλλιτέχνη που "δεν θα 'πρεπε να απαντήσει καν", κι όμως το 'κανε.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Αφιέρωσε πάνω από το ένα τρίτο της επιστολή του για να εξηγήσει πως δεν έχει εξαγοραστεί ή δωροδοκηθεί. Δεκτό. Ο κύριος Σαββόπουλος είναι "καθαρός". Εμείς οι υπόλοιποι όμως δεν μπορεί να είμαστε. Γιατί "<i>Στην κρίση που περνάμε, κανείς δεν έχει δικαίωμα να λέει ότι η κρίση δεν τον αφορά και ότι ως συνήθως φταίνε μόνο και πάλι οι άλλοι." </i>Από την άλλη, λεκτική παλινωδία αν θες το λες, <i>"Αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι συμφωνώ με το «μαζί τα φάγαμε»". </i>Τώρα πώς αυτές οι δύο θέσεις ισορροπούν στη φράση (που δεν θα έπρεπε να μας ενοχλεί καν) <i>«μας δωροδοκούσαν»,</i> με την συμβολική-καλλιτεχνική έννοια, είναι μια άλλη υπόθεση. Μόνο ορισμένοι<i> "πνευματικοί κάφροι" </i>δεν το κατάλαβαν, καθώς είναι σίγουρος ότι <i>"Όλοι το καταλαβαίνουν αυτό"</i>.<br />
<br />
Οι γενικεύσεις χρησιμοποιήθηκαν στη συγκεκριμένη περίπτωση προφορικά και γραπτά από τον κύριο Σαββόπουλο. Ας τις εφαρμόσω κι εγώ αναρωτούμενη: Κάφροι ή κάτι παρόμοιο είμαστε και οι υπόλοιποι που δεν καταλάβαμε εξ αρχής το συμβολισμό της λέξης "δωροδοκηθήκαμε" και δεν συντασσόμαστε με την παραμυθένια υπόσταση της πραγματικότητας που μας πλάσαρε τηλεοπτικά ο κύριος Σαββόπουλος; <i>"Μια φορά κι έναν καιρό τα κάναμε θάλασσα και είπαμε να συμμαζευτούμε"</i>. Εν προκειμένω λέω απλά να σοβαρευτούμε. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ωστόσο, κι εγώ μαζί προφανώς, αναλωνόμαστε σε τέτοιου είδους συζητήσεις που συχνά καταλήγουν σε ανησυχίες τύπου "το αυγό έκανε την κότα ή το ανάποδο". Η αναζήτηση των "δωροδοκούμενων" είτε στο σύνολο ενός λαού, είτε εστιάζοντας σε συγκεκριμένα πρόσωπα, μας δείχνει το δέντρο και κρύβει το δάσος. Εκεί, στο σκοτεινό δάσος βρίσκεται χωμένο ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα που μια χαρά τα βγάζει πέρα όσο εμείς ενδοσκοπούμαστε.<br />
<br />
<b>από το Λαύριο τα παιδιά πολύ νωρίς μαθαίνουν<br />
να μη μιλάν με το θυμό,<br />
να καταπίνουν τον καιρό</b></div><br />
<object height="390" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube-nocookie.com/v/Dic24ZNbhUA?fs=1&hl=el_GR&rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube-nocookie.com/v/Dic24ZNbhUA?fs=1&hl=el_GR&rel=0" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="390"></embed></object><br />
<br />
<div style="text-align: justify;"><br />
<br />
Υ.Γ. Άσχετο, αλλά η άγνοια που εκφράζει ο κύριος Σαββόπουλος για την ύπαρξη της τραγουδοποιού Δανάης Παναγιωτοπούλου, δίνει μια κάποια εξήγηση για τις κατά καιρούς <a href="http://www.yupi.gr/gossip/c26375/Dionyshs_Savvopoylos.html">δηλώσεις</a> του, όπως: <i>" Ακούω ενδιαφέροντα πράγματα κι απ’ τους νεότερους. Τον Μάλαμα, τον Περίδη, τον Αγγελάκα, τον Παυλίδη και άλλους.". </i>Όλοι αυτοί, νεότεροι μεν του Σαββόπουλου, αλλά έχουν κλείσει πάνω από 20ετία στη δισκογραφία (Αγγελάκας 1984, Παυλίδης 1986, Περίδης και Μάλαμας 1989). "<i>Αλλά και τα λεγόμενα σκυλάδικα και λαϊκοπόπ δεν είναι πάντα σκουπίδια. Μ’ αρέσουν πολύ ορισμένα του Βέρτη, του Κουρκούλη..."</i>. Πειράζει που επιλέγω να τους αγνοώ;</div><div style="text-align: justify;"><br />
<hr /><a href="http://webtv.antenna.gr/webtv/watch?cid=njynh_ql_e%2F_z_q%3D">Η συνέντευξη του Διονύση Σαββόπουλου στον ΑΝΤ1</a></div><div style="text-align: justify;"><a href="http://mousikaproastia.blogspot.com/2011/02/blog-post_24.html">Η ανοιχτή επιστολή της Δανάης Παναγιωτοπούλου </a></div><div style="text-align: justify;"><a href="http://press-gr.blogspot.com/2011/03/o-press-gr.html">Η απάντηση του Διονύση Σαββόπουλου</a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>"Λαύριο"</b> της Δανάης Παναγιωτοπούλου από το άλμπουμ ''Οίκος Αντοχής'' (2007).</div></div>BlackForesthttp://www.blogger.com/profile/03604714584405772212noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-56836634653102294352011-02-28T12:35:00.003+02:002011-02-28T13:05:52.177+02:00Μη σε νοιάζει<span style="font-weight: bold;font-family:trebuchet ms;" >Μη σε νοιάζει που το φως είναι λιγοστό</span><span style="font-weight: bold;">/ </span><br /><span style="font-weight: bold;font-family:trebuchet ms;" >και περπάτα δίπλα μου όπως περπατώ</span><br /><br /><br /><iframe style="font-family: trebuchet ms;" title="YouTube video player" src="http://www.youtube.com/embed/MxiWiiGb6hs" allowfullscreen="" width="480" frameborder="0" height="390"></iframe><hr style="font-family: trebuchet ms;"><span style="font-family: trebuchet ms;"><span style="font-style: italic; font-weight: bold;"></span>Άστο το χεράκι σου Κώστα Καπνίση- Αλέκου Σακελλάριου। Ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου।Ζωντανή ηχογράφηση από την παράσταση "Ραντεβού" στο Μετρό (Γύζη και Κάλβου, Γκύζη)। Το τραγούδι πρωτακούστηκε με τη φωνή της Αλίκης Βουγιουκλάκη στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου "Το δόλωμα" (1964).</span>Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-1511240062993721742011-02-21T00:39:00.001+02:002011-02-21T00:41:26.604+02:00Και μη γελάς και μην κλαίς και μην χαίρεσαι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;">Ούτε γελάω ούτε κλαίω ούτε χαίρομαι.</div><div style="text-align: justify;">Γενικά δεν ξέρω τι κάνω. Αν κάνω δηλαδή κάτι. Επίσημα, δεν κάνω τίποτα.</div><div style="text-align: justify;">Κι εκεί που έψαχνα τι να κάνω, ήρθε ο ποιητής και μου είπε στο αυτί τα γνωστά περί γέλιου, κλάματος και χαράς. Εντάξει, δεν γελάω, δεν κλαίω, δεν χαίρομαι, δε φτιάχνω κι ένα βιντεάκι να ανεβάσω στο γιουτιούμπ; Κι έφτιαξα αυτό το μικρό και μισερό, αφού όπως παρατήρησε κι ο συν-μπλόγκερ, κόβεται το τραγούδι απότομα εκεί που ο ποιητής είχε ανοίξει τα σύνορα ψάχνοντας να βρει τι είναι ο σταυραητός: συμπεθεριό με τούρκους, με αυστραλούς πανηγύρι και λημέρι των ούγγρων. Η ιστορία με τους ούγγρους, που λες, έχει συνέχεια και στο επόμενο track (με αμείωτο το ενδιαφέρον):</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>Εἶναι λημέρι τῶν Οὔγγρων </b></div><div style="text-align: justify;"><b>Ποὺ τὸ χινόπωρο οἱ φουντουκιὲς πᾶνε κρυφὰ κι ἀνταμώνουνται </b></div><div style="text-align: justify;"><b>Βλέπουν τοὺς φρόνιμους πελαργοὺς νὰ βάφουν μαῦρα τ᾿ αὐγά τους </b></div><div style="text-align: justify;"><b>Καὶ τόνε κλαῖνε κι αὐτὲς </b></div><div style="text-align: justify;"><b>Καῖνε τὰ νυχτικά τους καὶ φοροῦν τὸ μισοφόρι τῆς πάπιας </b></div><div style="text-align: justify;"><b>Στρώνουν ἀστέρια καταγῆς γιὰ νὰ πατήσουν οἱ βασιλιάδες </b></div><div style="text-align: justify;"><b>Μὲ τ᾿ ἀσημένια τους χαϊμαλιὰ μὲ τὴν κορώνα καὶ τὴν πορφύρα </b></div><div style="text-align: justify;"><b>Σκορπᾶνε δεντρολίβανο στὶς βραγιὲς </b></div><div style="text-align: justify;"><b>Γιὰ νὰ περάσουν οἱ ποντικοὶ νὰ πᾶνε σ᾿ ἄλλο κελλάρι </b></div><div style="text-align: justify;"><b>Νὰ μποῦνε σ᾿ ἄλλες ἐκκλησιὲς νὰ φᾶν τὶς Ἅγιες Τράπεζες</b></div><div style="text-align: justify;"><b>Κι οἱ κουκουβάγιες παιδιά μου...</b></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(Σε άλλο track το τι κάνουν οι κουκουβάγιες κ.ο.κ.).</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κι αν όλα αυτά σου φαίνονται αλλόκοτα και τραβηγμένα, ο υπερρεαλισμός μια άλλης εποχής, ένα σου λέω: <i><b>Μη σφίγγεις άδικα τα παπούτσια σου σα να φυτεύεις πλατάνια.</b></i></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><object height="390" width="640"><param name="movie" value="http://www.youtube-nocookie.com/v/wwRQxzCH4zs?fs=1&hl=el_GR&rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube-nocookie.com/v/wwRQxzCH4zs?fs=1&hl=el_GR&rel=0" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="530" height="390"></embed></object></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Πέρα από τις δικές μου ανοησίες, ποιος έχει 49' για να δει την εκπομπή <a href="http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=6698&tsz=0&act=mMainView">Παρασκήνιο - αφιέρωμα στο Νίκο Γκάτσο από το αρχείο της ΕΡΤ; </a></div><div style="text-align: justify;">Ή 10' για ένα παλιό άρθρο <a href="http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=142671&ct=34&dt=19/05/2002">του Νίκου Μωραϊτη από το Βήμα;</a></div><br />
<hr style="margin-left: 0px; margin-right: 0px;" /></div>"Και μη γελάς και μην κλαις και μην χαίρεσαι", ποίηση Νίκου Γκάτσου, μουσική Μάνου Χατζιδάκι, ερμηνεία Μαρία Φραντούρη και Τάσης Χριστογιαννόπουλος από το δίσκο "Αμοργός".<br />
Το ποίημα <a href="http://www.scribd.com/doc/4425101/-POETRY">"Αμοργός"</a> εκδόθηκε πρώτη φορά το 1943.<br />
Το μουσικό έργο "Αμοργός" Έργο 46 (1970 - 1987) Καντάτα βασισμένη στο ομώνυμο ποίημα του Νίκου Γκάτσου, για μια γυναικεία φωνή, δυο ανδρικές, μικτή χορωδία και συμφωνική ορχήστρα κυκλοφόρησε το 2005 σε ενορχήστρωση - αναπροσαρμογή του Νίκου Κυπουργού.</div>BlackForesthttp://www.blogger.com/profile/03604714584405772212noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-84132231029103639892011-02-12T09:29:00.009+02:002011-02-15T00:33:57.259+02:00Τι να μου κάμει η σταλαγματιά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Λόγια δεν υπάρχουν πολλά -το μαρτυρεί και το αραχνιασμένο μπλογκ- αλλά μπρος στο τραγούδισμα αυτής της φωνής τί χρειάζονται;</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Η Φλέρυ Νταντωνάκη, σε μια ανέκδοτη ηχογράφηση στο σπίτι του Μάνου Χατζιδάκι τραγουδάει ένα ποίημα από την "Αμοργό" του Νίκου Γκάτσου.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Κρατήστε την αναπνοή σας, μη χάσετε την παραμικρή στιγμή μαγείας...</span></div><span style="font-family:trebuchet ms;"><br /><iframe allowfullscreen="" src="http://www.youtube.com/embed/URiUgFtcSNI" title="YouTube video player" width="500" frameborder="0" height="349"></iframe><br /><hr /></span><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Τί να μού κάμει η σταλαγματιά</span> Ποίηση Νίκου Γκάτσου σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι. Από την ποιητική συλλογή "Αμοργός" (1943). Ανέκδοτη ηχογράφηση. </span></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Η καντάτα "Αμοργός" βασισμένη στο ομώνυμο ποίημα του Νίκου Γκάτσου δεν κυκλοφόρησε παρά </span></span><span style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">το 2005 -έντεκα χρόνια μετά το θάνατο του συνθέτη- σε προσαρμογή και ενορχήστρωση του Νίκου Κυπουργού . Τραγουδούν η Μαρία Φαραντούρη, ο Tάσης Χριστογιαννόπουλος και ο Δώρος Δημοσθένους, ενώ περιλαμβάνεται και μια ιδιωτική ηχογράφηση του</span><span style="font-family:trebuchet ms;"> τραγουδιού "Τί να μου κάμει η σταλαγματιά"</span> <span style="font-family:trebuchet ms;">με τη φωνή του Μάνου Χατζιδάκι</span>.</span></div></div>Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-36441193427856600112011-02-09T01:05:00.006+02:002011-02-10T01:23:05.885+02:00Στέλλα Βλαχογιάννη- Με λένε Θάνατο<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDa6wCaCHO3eKvGXOw5UMngGsyR9CqOsQeoygoAXmLy_f9zgnWG5Z3xucWsDpabNQZKrHKjonv0C9VvV8QYBfImDjkvfGf7e12XavCR396x31MLqtRtZQiHYY6rbgXKgSnP6M0TcO0TNyD/s1600/30688_1130089269300_1739288201_256035_6357790_n.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 437px; height: 720px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDa6wCaCHO3eKvGXOw5UMngGsyR9CqOsQeoygoAXmLy_f9zgnWG5Z3xucWsDpabNQZKrHKjonv0C9VvV8QYBfImDjkvfGf7e12XavCR396x31MLqtRtZQiHYY6rbgXKgSnP6M0TcO0TNyD/s1600/30688_1130089269300_1739288201_256035_6357790_n.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"><br />Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου, Ώρα: 19.00.<br />Στον Ιανό (Σταδίου 24, Αθήνα)</span><br /><br /><span jsid="text" style="font-family:trebuchet ms;"><div id="id_4d531e13e7f893917117646" class="text_exposed_root text_exposed">Στέλλα Βλαχογιάννη<br /><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Με λένε Θάνατο</span><br /><br />Εκδόσεις Μετρονόμος<br /><br />Θα μιλήσουν:<br /><span class="text_exposed_hide"></span><span class="text_exposed_show">Ο κινηματογραφιστής – δημοσιογράφος Αντώνης Μποσκοϊτης,<br />ο μουσικός – μαθηματικός Δημήτρης Λέκκας<br />και ο πεζογράφος Νίκος – Αδάμ Βουδούρης<br /><br />Ποιήματα θα διαβάσουν οι ηθοποιοί:<br />Σοφία Καραγιάννη, Θεοδώρα Σιάρκου, Ειρήνη Μουρελάτου και Υρώ Μιχαλακάκου<br /><br />Μουσικά θέματα: Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης<br /><br /><iframe title="YouTube video player" src="http://www.youtube.com/embed/5Bl9UdFtoAI" allowfullscreen="" width="425" frameborder="0" height="349"></iframe><br /></span></div></span><br /><hr /><span style="font-weight: bold; font-style: italic;font-family:trebuchet ms;" >Το αίμα</span><span style="font-family:trebuchet ms;"> Θέμη Καραμουρατίδη- Στέλλας Βλαχογιάννη. Ερμηνεία: Θέμης Καραμουρατίδης.</span> <span style="font-family:trebuchet ms;">Τραγούδι γραμμένο για τις ανάγκες </span><span style="font-family:trebuchet ms;">του θεατρικού έργου "Μην παίζεις με τα χώματα" της Στέλλας Βλαχογιάννη. </span><span style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Από το αφιέρωμα που έγινε για τη θρυλική πια ραδιοφωνική εκπομπή της ίδιας με τίτλο "Ιατρείο Ασμάτων", στις 16/03/2010 στον Ιανό. </span></span><span style="font-family:trebuchet ms;">Ακυκλοφόρητο.</span><span style="font-family:trebuchet ms;"><br /></span>Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-88028855207580901922011-01-31T02:22:00.003+02:002011-01-31T02:41:07.742+02:00Μονόγραμμα<span style="font-weight: bold; font-family: trebuchet ms;font-family:trebuchet ms;font-size:100%;" >Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται<br />Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ’ άλλα πού πέρασαν<br />Εάν είναι αλήθεια<br /><br />Μιλημένα τα σώματα και οι βάρκες πού έκρουσαν γλυκά<br />Οι κιθάρες που αναβόσβησαν κάτω από τα νερά<br />Τα "πίστεψέ με" και τα "μη"<br />Μια στον αέρα , μια στη μουσική<br /><br />Τα δυο μικρά ζώα, τα χέρια μας<br />Που γύρευαν ν’ ανέβουνε κρυφά το ένα στο άλλο<br />Η γλάστρα με το δροσαχί στις ανοιχτές αυλόπορτες<br />Και τα κομμάτια οι θάλασσες που ερχόντουσαν μαζί<br />Πάνω απ’ τις ξερολιθιές, πίσω απ’ τους φράχτες<br />Την ανεμώνα που κάθισε στο χέρι σου<br />Κι έτρεμε τρεις φορές το μωβ τρεις μέρες πάνω από<br />τους καταρράχτες<br /><br />Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ<br />Το ξύλινο δοκάρι και το τετράγωνο φαντό<br />Στον τοίχο, τη Γοργόνα με τα ξέπλεκα μαλλιά<br />Τη γάτα που μας κοίταξε μέσα στα σκοτεινά<br /><br />Παιδί με το λιβάνι και με τον κόκκινο σταυρό<br />Την ώρα που βραδιάζει στων βράχων το απλησίαστο<br />Πενθώ το ρούχο που άγγιξα και μου ήρθε ο κόσμος.</span><span style="font-family: trebuchet ms;font-size:100%;" ><br /><br /><iframe title="YouTube video player" class="youtube-player" type="text/html" src="http://www.youtube.com/embed/CCWNbCRY0CI" allowfullscreen="" width="560" frameborder="0" height="345"></iframe><br /></span><hr style="height: 3px; font-family: trebuchet ms;"><span style="font-weight: bold; font-family: trebuchet ms; font-style: italic;font-size:100%;" >Πενθώ τα χρόνια που έρχονται</span><span style="font-family: trebuchet ms;font-size:100%;" > Ποίηση: Οδυσσέα Ελύτη («Μονόγραμμα», Εκδόσεις Ίκαρος, 1972), μουσική: Γιάννη Ζουγανέλη. Ερμηνεία: Δήμητρας Γαλάνη. Ακυκλοφόρητο.<br /><br /><br /></span>Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-21847868773718223992011-01-04T17:12:00.007+02:002011-01-06T13:36:56.931+02:00Αυλαία για το Δίφωνο<span style="font-family:trebuchet ms;">Ένα περιοδικό που είχε συνδεθεί στενά με το ελληνικό "έντεχνο" τραγούδι έκλεισε οριστικά.</span> <span style="font-family:trebuchet ms;">Ο βίος του υπήρξε πολύπαθος τα 16 χρόνια που μεσουράνησε στον τύπο. Έζησε μεγαλες δόξες -επί Άννας Βλαβιανού και της ομάδας της, στην οποία ανήκε και η αγαπημένη μου Στέλλα Βλαχογιάννη (αργότερα θα διατελούσε και διευθύντρια) αλλά ως περιοδικό επλήγη σημαντικά όταν η ίδια η πρώτη ύλη του -το αποκαλούμενο "έντεχνο"- άρχισε να καταρρέει.<br /><br />Τον τελευταίο καιρό, μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα -</span><span style="font-family:trebuchet ms;">αλλαγές διεύθυνσης, αποχωρήσεις συνεργατών, κρίσεις ταυτότητας, πτώση τιράζ και διαφημίσεων-</span><span style="font-family:trebuchet ms;"> είχε μαζέψει μια αρκετά ενδιαφέρουσα συντακτική ομάδα και φαινόταν να βρίσκει το βηματισμό του, όμως η εκδοτική κρίση δεν θα μπορούσε να το αφήσει ανεπηρέαστο.</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"><br />Προσωπικά είναι ένα περιοδικό που μού άσκησε μεγάλη επιρροή, με διαμόρφωσε αισθητικά μέσα στο '90, μού χάρισε εξαιρετικές μουσικές συλλογές (τις επιμελούνταν ο Γιώργος Τσάμπρας) και με δίδαξε ό,τι γνωρίζω για το ελληνικό τραγούδι. </span><span style="font-family:trebuchet ms;">Η είδηση του κλεισίματός του με θλίβει αφάνταστα αλλά δεν μπορώ να την δω αποκομμένη από την ευρύτερη δυσώδη κατάσταση που επικρατεί στο τραγούδι και τη δισκογραφία.<br /><br />Λυπάμαι πραγματικά για τους ανθρώπους που απασχολούνταν σ' αυτό, αλλά είμαι σίγουρος ότι τα καινούρια μέσα -όπως είναι το διαδίκτυο- θα είναι πιο φιλόξενα για εκείνους από ότι ο παραδοσιακός τύπος. Καλή τους συνέχεια.</span><br /><br /><br /><object style="font-family: trebuchet ms;" width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/1tVg-UmEBWw?fs=1&hl=en_US"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/1tVg-UmEBWw?fs=1&hl=en_US" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><hr style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Στο πα και στο ξαναλέω</span> Παραδοσιακό. Ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου. Από το cd που είχε κυκλοφορήσει μαζί με το τεύχους 141 του Διφώνου στις 05/2007.</span>Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-43374778398101647712010-12-29T20:40:00.006+02:002011-01-03T04:11:28.578+02:00Τα Δέκα του '10- Τα καλύτερα του 2010*<span style="font-family:trebuchet ms;">Τα δέκα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς που πέρασε, σύμφωνα με το προσωπικό μου γούστο και την αισθητική μου.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">1) Λένα Πλάτωνος- Καβάφης, 13 Ποιήματα</span></span> <span style="font-family:trebuchet ms;"><br />Στην εκπνοή του 2010, κυκλοφόρησε και δισκογραφικά η εργασία της Λένας Πλάτωνος πάνω στην ποίηση του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη, έτσι όπως είχε πρωτοπαρουσιαστεί στη Μικρή Επίδαυρο, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. </span><span style="font-family:trebuchet ms;">Η πρωθιέρεια της ελληνικής ηλεκτρόνικα </span><span style="font-family:trebuchet ms;">επεφύλαξε μια ιδιαιτέρως τολμηρή προσέγγιση στο σκοτεινότερο Έλληνα ποιητή, 20 σχεδόν χρόνια μετά τη συναρπαστική της ανάγνωση στον Καρυωτάκη. Φυσικά και δεν πρόκεται για ένα εύκολο αλμπουμ, ούτε είναι μια δουλειά που χαρίζεται στον ακροατη, ιδίως σ' εκείνον που έχει συνηθίσει το λόγο του μεγάλου αλεξανδρινού με πιο συμφωνικό ένδυμα. Πιστεύω βαθιά όμως ότι ο χρόνος θα δικαιώσει αυτόν τον </span><span style="font-family:trebuchet ms;">υπόγειας δυναμικής</span><span style="font-family:trebuchet ms;"> Καβάφη όπως και την ίδια τη σπουδαία καλλιτέχνιδα για την καινοτόμο μελοποιητική της πρόταση.</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:trebuchet ms;" >2) The Boy- Kουστουμάκι</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Το δεύτερο δισκογραφικό σόλο του Αλέξανδρου Βούλγαρη είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό. Στο "Κουστουμάκι", </span><span style="font-family:trebuchet ms;">έργο ιδιοσυγκρασιακό και απαισιοδοξο,</span><span style="font-family:trebuchet ms;"> ο Βούλγαρης ανατέμνει τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα προλαβαίνοντας να χωρέσει στο στενό μέγεθος ενός άλμπουμ όλη την αστική βία, την απόγνωση και την ασφυξία που βιώνει ο μέσος κάτοικος αυτής της χώρας. Ένα εξαιρετικό κοινωνικό σχόλιο και μάλιστα διατυπωμένο στα ελληνικά.</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"></span><br /><span style="font-weight: bold;font-family:trebuchet ms;" >3) Χρήστος Λεοντής - Χελιδών ηδομένη (Αριστοφάνης)</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Ένα έργο που συγκεντρώνει την πολύτιμη προσφορά του Χρήστου Λεοντή στη θεατρική μουσική, και συγκεκριμένα στον Αριστοφάνη. Η εργασία του είναι όπως πάντα υποδειγματική, ενώ η προσέγγιση του στον Αθηναίο κωμωδιογράφο εμπεριέχει σπουδή και μακρόχρονη μελέτη. Σε εξαιρετική έκδοση από το Μετρονόμο, με dvd, καλαίσθητο artwork και βιβλιαράκι με όλους τους στίχους.</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:trebuchet ms;" >4) Monika- Exit</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Το σκόπελο του δύσκολου δεύτερου δισκογραφικού βήματος, η νεαρή τραγουδοποιός το ξεπερνάει με περισσή ευκολία με το Exit, ένα άλμπουμ γεμάτο όμορφες μελωδίες, καλύτερους -σε σχέση με το ντεμπούτο Avatar- στίχους, εντυπωσιακές ορχήστρες και τις χαρακτηριστικές αλά Monika ερμηνείες -αν και με τις τελευταίες εμφανέστερα ατελεις. Η επιτυχία είναι δεδομένη, όπως και η νέα κατάσταση στην αγγλόφωνη ελληνική σκηνή. Όσοι την χαρακτήρισαν διάττοντα αστέρα, προλαβαίνουν ν΄ αλλάξουν γνώμη.</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:trebuchet ms;" >5) Νατάσσα Μποφίλιου- Εισιτήρια διπλά</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Η σημαντικότερη εκπρόσωπος του νέου έντεχνου τραγουδιού, μαζί με την παρέα της (Θέμης Καραμουρατίδης στη σύνθεση/Γεράσιμος Ευαγγελάτος στο στίχο) κατέθεσε στις αρχές του 2010 ένα ωραιότατο δίσκο, στέρεο μουσικά και </span><span style="font-family:trebuchet ms;">στιχουργικά</span><span style="font-family:trebuchet ms;">, εξαιρετικό ερμηνευτικά<br />(εντυπωσιακή η φωνητική/ ερμηνευτική ωρίμανση της Μποφίλιου) και το σημαντικότερο χωρίς ίχνος έντεχνης μιζέριας.</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:trebuchet ms;" >6) Smokey Bandits- Debut</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Ένα γοητευτικό χαρμάνι κάθε είδους ήχων και μουσικών στυλ αλλά και μια πληθώρα κινηματογραφικών επιρροών αποτελούν το ντεμπούτο πρότζεκτ των 14μελών Smokey Bandits, μιας μπάντας που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από εκείνες του εξωτερικού. Απολαυστικό!</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:trebuchet ms;" >7) Marietta Fafouti - Try a little romance</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Πολύ όμορφο ντεμπούτο από μια νέα και ενδιαφέρουσα τραγουδοποιό που πολλοί θα χαρακτήριζαν παλιομοδίτισσα. Ρομαντισμός, γλυκιές μελωδίες, όμορφοι στίχοι είναι τα συστατικά αυτού του άλμπουμ που θυμίζει ανοιξιάτικο περίπατο.</span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-weight: bold;">8) Νίκος Χαλβατζής- Γκόλεμ</span><br />Ένας μεταφυσικός δίσκος από έναν αβάντ- γκαρντ καλλιτέχνη, που ζει και εργάζεται στην Κοζάνη. Δέκα σκοτεινά τραγούδια κι ένα προσωπικό σύμπαν που μπορεί να ξενίζει αρχικώς αλλά κρύβει αρκετή γοητεία και πρωτοτυπία. Αξίζει να το ανακαλύψετε.<br /><br /></span> <span style="font-weight: bold;font-family:trebuchet ms;" >9) Φοίβος Δεληβοριάς- Ο αόρατος άνθρωπος</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Μετά από μια μικρή -αναπόφευκτα- δημιουργική στασιμότητα, ο Φοίβος Δεληβοριάς επιστρέφει με νέο ήχο, καινούριες ιδέες και ένα άλμπουμ που προχωράει μπροστά τον ίδιο και την τραγουδοποιΐα του. Πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη.</span><br /><span style="font-weight: bold;font-family:trebuchet ms;" ><br />10) Soumka- 16 days</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Οι περισσότεροι τον γνωρίζουμε<span style="font-family:trebuchet ms;"> ως παραγωγό (εμπορικών) σουξέ, όμως ο Soumka δεν είναι μόνο αυτό. Με το δεύτερο προσωπικό του άλμπουμ "16 days" -ένα </span></span><span style="font-family:trebuchet ms;">συμφωνικό έργο γεμάτο ευαισθησία και λυρισμό-</span><span style="font-family:trebuchet ms;"> </span><span style="font-family:trebuchet ms;">ο ακομπλεξάριστος αυτός δημιουργός </span><span style="font-family:trebuchet ms;">αποδεικνύει ότι είναι ένας ταλαντούχος και πολυσχιδής καλλιτέχνης. </span><br /><br /><span style="font-weight: bold;">Καλή Χρονιά!</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-weight: bold;"></span></span><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/xMiu89m_gHY?fs=1&hl=en_US"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/xMiu89m_gHY?fs=1&hl=en_US" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><hr /><span style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Παράθυρα </span></span><span style="font-family:trebuchet ms;">(Ποιήματα 1897-1933) του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη σε μελοποίηση της Λένας Πλάτωνος. Ερμηνεία: Γιάννης Παλαμίδας. Άλμπουμ: "Καβάφης, 13 ποιήματα" (2010).<br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">*Το λογοπαίγνιο ανήκει στον <a href="http://apoxroseis.blogspot.com/">Αλέξη Λ</a></span><a href="http://apoxroseis.blogspot.com/">.</a></span><span style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">,κατά κόσμον </span></span><span style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;">Αλέξη Λιόλη</span></span>.<br /><span style="font-family:trebuchet ms;"><br /></span>Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-40017958595887240092010-12-26T12:54:00.000+02:002010-12-26T12:54:15.196+02:00Και τι μ’ αυτό<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Verdana;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:536871559 0 0 0 415 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:Verdana;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
Σου έχω πει πόσο βαριέμαι τις γιορτές;<br />
Ο άι βασίλης έχει χάσει τη διεύθυνσή μου και είμαι πολύ μεγάλη για να πω τα κάλαντα!<br />
<i><br />
«Εκτιμώ τα προσόντα σας και πιστεύω ότι θα έχουμε τη δυνατότητα να επικοινωνήσουμε σε σχετικό βάθος χρόνου για να διερευνήσουμε πιθανό τρόπο συνεργασίας" </i><br />
<br />
Δε βαριέσαι, το περίμενα. Σε βάθος χρόνου και στο βάθος κήπος. Έχει ο θεός (σου έχω πει επίσης ότι δεν πιστεύω στο θεό;)<br />
<br />
Αυτό δεν ήταν ένα τόσο γιορτινό μήνυμα, sorry. <br />
<br />
<br />
<iframe class="youtube-player" frameborder="0" height="390" src="http://www.youtube.com/embed/lnu8x4y7aGw?rel=0" title="YouTube video player" type="text/html" width="480"></iframe><br />
<br />
<b>Ας πούμε πως ήτανε<br />
μια εκδρομή ήτανε μόνο<br />
και ξεμείναμε</b><br />
<br />
<hr /><b>«Και τι μ’ αυτό»</b> στίχοι Οδυσσέας Ιωάννου, μουσική Θάνος Μικρούτσικος, ερμηνεία Ρίτα Αντωνοπούλου από το άλμπουμ «Πάμε ξανά απ’ την αρχή», 2008.BlackForesthttp://www.blogger.com/profile/03604714584405772212noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-63409084724994834932010-12-18T15:05:00.006+02:002010-12-28T08:44:55.657+02:00Μαγδαληνή<span style="font-family:trebuchet ms;">Για λίγο μόνο την είδε προτού τη χάσει μες στην πορεία. Τώρα τη φαντάζεται να συνωστίζεται με τον υπόλοιπο κόσμο, να μπερδεύται ανάμεσα στα πανώ και τα φέιγ βολάν, να υψώνει αγανακτισμένη τη φωνή της με </span><span style="font-family:trebuchet ms;">λαιμό τεντωμένο, μάτια αγριεμένα, μάγουλα αναψοκοκκινισμένα</span><span style="font-family:trebuchet ms;">, και οργή πολλή, πάρα πολλή.<br /><br />Μετά </span><span style="font-family:trebuchet ms;">να δακρύζει από τα χημικά, να πνίγεται από τα δακρυγόνα και τις φωτιές κι </span><span style="font-family:trebuchet ms;">ασφυκτιώντας </span><span style="font-family:trebuchet ms;">να φέρνει το κόκκινο φουστάνι της ως το </span><span style="font-family:trebuchet ms;">στόμα και να καλύπτει μύτη και μάτια' να προστατεύει</span><span style="font-family:trebuchet ms;"> </span><span style="font-family:trebuchet ms;">με το φουστάνι -αυτοσχέδια αιμάτινη μάσκα- </span><span style="font-family:trebuchet ms;"> κείνο το</span><span style="font-family:trebuchet ms;"> λευκό πρόσωπο με τις φακίδες και τα τοξωτά φρύδια.<br /><br /></span><span style="font-family:trebuchet ms;">Κρατάει μέσα του </span><span style="font-family:trebuchet ms;">ολοζώντανη </span><span style="font-family:trebuchet ms;">την τρομαγμένη μορφή της</span><span style="font-family:trebuchet ms;">. Σα μια παραλλαγή πίνακα του Θεοτοκόπουλου: Στη μέση Εκείνη ως άλλος Ιησούς, γύρω της άγνωστοι με κουκούλες την σπρώχνουν, τύποι με κράνη την χλευάζουν, βάρβαροι με στολές την ρίχνουν στο τσιμέντο. Κι Εκείνη κυκλωμένη, ανήμπορη, </span><span style="font-family:trebuchet ms;">αβοήθητη.</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"><br />Ταραγμένος δίνει στο κάδρο ζωή. Γυρνάει τον πίνακα σε τηλεοπτικό πλάνο: </span><span style="font-family:trebuchet ms;">Ξεπαγώνει τις φιγούρες</span><span style="font-family:trebuchet ms;">, ανακουφίζει την πληγωμένη όψη της και με το</span><span style="font-family:trebuchet ms;"> πορφυρό της φουστάνι -εκτυφλωτικό </span><span style="font-family:trebuchet ms;">μες στους καπνούς</span><span style="font-family:trebuchet ms;">- </span><span style="font-family:trebuchet ms;"> εκθέτει </span><span style="font-family:trebuchet ms;">τα κρυμμένα από τις αντισφυξιογόνες μάσκες πρόσωπα. Και από τις πτυχώσεις του φορέματος- πτυχώσεις ραγισμένου εδάφους</span><span style="font-family:trebuchet ms;">-</span><span style="font-family:trebuchet ms;"> αφήνει ν' αναβλύσουν αίματα.<br /><br /></span><span style="font-family:trebuchet ms;">Άλικα ρυάκια κυλούν από το σύμπλεγμα. </span><span style="font-family:trebuchet ms;">Οι πλεξιγκλας ασπίδες ματώνουν, οι παλάμες και τα γκλομπς</span><span style="font-family:trebuchet ms;"> </span><span style="font-family:trebuchet ms;">βάφουν</span><span style="font-family:trebuchet ms;">, οι χακί στολές μουσκεύουν. </span><span style="font-family:trebuchet ms;">Όλα κολυμπούν στο κόκκινο: Τα μανίκια, οι λαιμοί, τα ιερόσυλα στόματα. Το πλάνο πλημμυρίζει. Κι όσοι τόλμησαν ν' ατιμώσουν Εκείνη, πνίγονται σε μια θάλασσα αίματος</span><span style="font-family:trebuchet ms;">...</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"><br /></span><object style="font-family: trebuchet ms;" width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/LjKv1XV8fDw?hl=en&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/LjKv1XV8fDw?hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br /><hr style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Μαγδαληνή</span> Σταμάτη Κραουνάκη- Λίνας Νικολακοπούλου. Ερμηνεία: Δήμητρα Γαλάνη. Άλμπουμ: "Ανάσα η τέχνη της καρδιάς" (1995)</span>Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-87968076858810631852010-12-11T16:12:00.006+02:002010-12-11T19:20:27.470+02:00Το χιόνι έπεφτε όλο το βράδυ<span style="font-family:trebuchet ms;">Τινάζω το χιόνι από το παλτό μου και μπαίνω στο σπίτι. Έχω μόλις επιστρέψει από το κέντρο.<br /><br />Ολόλευκες νιφάδες από το πρωί βρέχουν τις γειτονιές- μια μικρή γιορτή του καιρού στα τραυματισμένα σοκάκια.<br /><br />Η σιωπή του χιονιού ανακουφίζει λίγο την πολύπαθη πόλη και το κέντρο της έμοιαζε αλλιώτικο σήμερα.<br /><br />Δεν αλλάξε κάτι στις ζωές των κατοίκων, η ατμόσφαιρα έγινε λιγάκι πιο γιορτινή.<br /><br />Δεν έφυγαν τα σκουπίδια που μας πνίγουν, ούτε ο στολισμός έπαψε να είναι μίζερος. (Το πρόβλημα άλλωστε δεν έγκειται στο περιτύλιγμα).<br /><br />Είδα απλώς στον κόσμο μια άλλη διάθεση.<br /><br />Πίσω από τα μάλλινα κασκόλ και τα σκουφάκια, τα πρόσωπα έμοιαζαν πιο ήρεμα. Τα χαμόγελα λιγότερο βεβιασμένα. Οι αντιδράσεις πιο αυθόρμητες.<br /><br />Λες και το χιόνι και η χαμηλή θερμοκρασία έσβησαν κάπως από τα μάγουλα την έξαψη της κρίσης...</span><br /><br /><br /><br /><object style="font-weight: bold; font-style: italic;" width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/NKdv3GF4kXE?fs=1&hl=en_US"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/NKdv3GF4kXE?fs=1&hl=en_US" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><hr style="font-weight: bold; font-style: italic;"><span style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Στη μεγάλη πόλη</span> Μανώλη Φάμελλου. Ερμηνεία: Δήμητρα Γαλάνη- Μανώλης Φάμελλος. Άλμπουμ: "Μια πολιτεία στο βυθό" (2003).</span>Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-7922741826384679722010-11-29T14:54:00.005+02:002010-12-03T19:41:16.408+02:00Απόψε αυτοσχεδιάζω<span style="font-family:trebuchet ms;">Απόψε αυτοσχεδιάζω.</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Αναπνοές μπλέκω με τη σιωπή<br />Δυο γιασεμιά σκορπώ σ' ένα μπουκέτο κρίνα </span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Κι ένα φάκελο ανάμεσα στα πέταλα κρύμμενο</span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;">Με δυο φιλιά εσωκλεισμένα<br />Να τα λάβεις, να τα διαβάσεις και όταν με δεις<br />Να είσαι Εσύ, όπως σε ξέρω<br />Όπως με γνώρισες...<br /></span><br /><br /><object style="font-family: trebuchet ms;" width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/EvOVe-0TkFk?fs=1&hl=en_US"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/EvOVe-0TkFk?fs=1&hl=en_US" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><hr style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Ο ταχυδρόμος πέθανε</span> Μάνου Χατζιδάκι. Ερμηνεία: Σαβίνα Γιαννάτου. Άλμπουμ: "Το 62 του Μάνου Χατζιδάκι από τη Λένα Πλάτωνος και τη Σαβίνα Γιαννάτου" (1983). Πρώτη εκτέλεση Ζωής Φυτούση, "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε" (1962).</span>Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5962789272920517247.post-61926571424078062032010-11-21T00:24:00.002+02:002010-11-22T23:11:12.142+02:00Θέλω να 'ρθω<span style="font-family:trebuchet ms;">Έσφιξε διστακτικά το πόμολο και τράβηξε την πόρτα. Έκανε ένα βήμα να βγει αλλά δεν προχώρησε. Έμεινε μετέωρος σ' εκείνο το σημείο που δεν ορίζει ούτε το μέσα ούτε το έξω, παρέμεινε στο ενδιάμεσο. </span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;"><br />"Ποιός ο λόγος" σκέφτηκε και ξαναμπήκε. Έκλεισε την πόρτα, κολλωντας το μέτωπό του στην σκληρή επιφάνειά της. Μύρισε το ξύλο, φαντάστηκε το δέντρο που την έφτιαξε, τον κορμό του να συνθλίβεται από τσεκούρια και ανθρώπινα χέρια.<br /><br />Στάθηκε εκεί μέχρι το ξημέρωμα, ώσπου τον βρήκε η πρωινή υγρασία. Με την πλάτη στην πόρτα και το υπόλοιπο σώμα ξαπλωμένο στο κρύο πάτωμα...</span><br /><br /><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/9-ib3H708Nc?fs=1&hl=en_US"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/9-ib3H708Nc?fs=1&hl=en_US" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><hr /><span style="font-family:trebuchet ms;"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Θέλω να 'ρθω</span> Αντώνη Βαρδή- Ντίνας Μαρκοπούλου. Ερμηνεία: Γιάννης Πάριος. Άλμπουμ: "Βίος ερωτικός" (1993). Πρώτη ερμηνεία Ελένης Δήμου, "Έχω φίλους", 1982.</span>Μάρκοςhttp://www.blogger.com/profile/00885681137044846095noreply@blogger.com2