30 Σεπτεμβρίου 2010

Κ.Κ.

Κ.Κ.

Λένας Πλάτωνος και Δημήτρη Παπαϊωάννου.

Με το Γιάννη Παλαμίδα.


Το Δεκέμβρη στο Παλλάς.




Κ.Κ. Μουσική παράσταση σε σκηνοθεσία Δημήτρη Παπαϊωάννου, μουσική Λένας Πλάτωνος και ποίηση Κωνσταντίνου Καβάφη.
Παλλάς, Δεκέμβριος 2010.

24 Σεπτεμβρίου 2010

Κλειστά Παράθυρα

Κλωστές και κουβάρια στο πάτωμα
Ιστοί από τα μαλλιά σου σε γωνίες και πλακάκια
Στο φάκελο του μαξιλαριού και στο σεντόνι.
Με κυκλώνουν αργά
(χέρια κολλημένα στα πλευρά)

Και τυλίγουν σφικτά το σώμα μου
(πόδια δεμένα μεταξύ τους).


Το μετάξι τους
-των μαλλιών σου-
Ένα καστανό κουκούλι γύρω μου.
Με προστατεύει
Ακινητοποιεί το κορμί και το Εγώ μου
-Εγώ κι εσύ!
-Μοναχά εμείς!
Ένα σύμπλεγμα σωμάτων χυμένων στο πάτωμα.

Μια λίμνη αίματος στο στήθος μου

Κόκκινο μπλούζας τραβηγμένης πιο πάνω από τον αφαλό
Πιο κάτω τα χείλη σου
Δυο λεπτά κοχύλια
Που μέσα τους παλεύει θάλασσα
Μέχρι να ξεχειλίσουν
Και σκορπίσουν χαμόγελα και φιλιά στον τεντωμένο κορμό μου
Όπως κείτεται στο πάτωμα
Στο υγρό μωσαϊκό…




Κλειστά Παράθυρα Νίκου Μαμαγκάκη-Γιώργου Ιωάννου. Ερμηνεία: Δημήτρης Ψαριανός. Άλμπουμ: "Κέντρο Διερχομένων" (1982).

16 Σεπτεμβρίου 2010

Για μας είν' ο Σεπτέμβρης καλοκαίρι

Νωρίς φθινοπώριασε φέτος.

Και δεν είναι τόσο ο καιρός, όσο η διάθεση.

Mετά από μακρά καλοκαιρινή αναπαύλα, γυρνώντας στην καθημερινότητα της πόλης όλα είναι ακριβώς όπως τα άφησα:

Αγχωμένα πρόσωπα παντού, σφιγμένα χείλη, βιαστικά πόδια, ελάχιστα ζευγάρια ονειροπόλα μάτια.

Δεν περίμενα βέβαια να γίνει κάποιο θαύμα όσο έλειπα.

Προμηνύεται δύσκολος για όλους μας χειμώνας φέτος.

Οικονομική ανασφάλεια διάχυτη παντού.

Πολύς φόβος.

Θα ήθελα να κρατούσε λίγο ακόμα μέσα μας το άγιο καλοκαίρι.

Γι' αυτο το ποστ μου φαντάζει τόσο ανεπίκαιρο μέσα Σεπτέμβρη.

Συγχωρέστε μου τον αναχρονισμό παρακαλώ.

Πέρα από την άρνηση να επιστρέψω όμως, λόγοι ανωτέρας βίας (κρασαρισμένο πισί, προβλήματα σύνδεσης) με κράτησαν μακριά συντηρώντας το ταξίδι μου στον καλοκαιρινό χωροχρόνο.

Καλό μας φθινόπωρο λοιπόν.

για μας είν' ο Σεπτέμβρης καλοκαίρι



Θυμήσου το Σεπτέμβρη Γιάννη Σπανού- Γιώργου Παπαστεφάνου. Ερμηνεία: Κώστας Καρράς. Τραγούδι γραμμένο για το ομώνυμο θεατρικό έργο του Νόελ Κάουαρντ που ανέβασαν η Έλλη Λαμπέτη και ο Κώστας Καρράς το 1967.