στις μαργαρίτες, πέρα στο λιβάδι

Μάρκο μου, μετά από την απουσία μου από τη χώρα και έχοντας αφήσει υπό την κηδεμονία σου για τόσες μέρες το «παιδί», είπα να περάσω να αφήσω ένα γεια. «Ένα γεια μόνο;» θα αναρωτηθείς δικαίως. Κι όμως. Είμαι εκτός κλίματος, εκτός τόπου και χρόνου γενικά. Πιάνω να γράψω κάτι και δε βγαίνει τίποτα. Το έχω πάθει και στη δουλειά, που δεν γράφω δα και τα εσώψυχα μου. Απλά διαδικαστικά θέματα. Τι καινούρια μολύβια πήρα από την Ισπανία, τι τον υπολογιστή τον έχω ανοιχτό όλη μέρα, μπας και περάσει η έμπνευση και την τσακώσω με κάθε μέσο- παραδοσιακό ή μη-, μάταια!

Μην πάει ο νους σου στο κακό. Δεν έχω πάθει τίποτα σοβαρό. Απλά βγήκα από την καθημερινότητά μου, στην οποία θα επιστρέψω ελπίζω όχι με βίαιο τρόπο, αλλά με μια γλύκα, όπως αυτή που με ακολουθεί τις τελευταίες μέρες. Όπως επίσης με ακολουθεί και μια αισιοδοξία ότι

η δικιά μου αγάπη διόλου δε φοβάται τ’ ανοιχτό τ’ αγέρι…





Είναι το τραγουδάκι που κρατούσα στις αποσκευές μου. Από τις ακριβές στιγμές που μας χάρισαν οι κυρίες Τσανακλίδου και Φριντζήλα στη μουσική σκηνή ΜΕΤΡΌ, όπου έκανα μια στάση το βράδυ, ευρισκόμενη στην Αθήνα για να πάρω το επόμενο πρωί το αεροπλάνο για Μαδρίτη.

Αφήνοντας τη Γρανάδα, την τελευταία πόλη που επισκέφτηκα στην Ισπανία, φευγαλέα την ώρα που απογειωνόμασταν, έπεισε το μάτι μου στην επιγραφή Aeropuerto de Granada Federico Garcia Lorca. Κύριε Lorca, οι στίχοι σας είναι πέρασμα στους ουρανούς…

---

"Νανούρισμα": στίχοι Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα σε απόδοση στα ελληνικά από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Μουσική Χρήστος Λεοντής. Στην ηχογράφηση από το ΜΕΤΡΌ το ερμηνεύουν οι Τάνια Τσανακλίδου και Μάρθα Φριντζήλα. Πρώτη εκτέλεση από την Τάνια Τσανακλίδου στο δίσκο «Αχ έρωτα» του 1974.