Πρωινό ξύπνημα χωρίς δουλεία σημαίνει καφές (ελληνικός πάντα, αν θυμάσαι) και απαραιτήτως κουλουράκι για βουτιές, όλα με την αρμόζουσα χαλαρότητα. Με καλό καιρό, το φλιτζάνι μεταφέρεται στην αυλή, κάτω από την κληματαριά.
Έτσι και σήμερα. Ανοίγω το παράθυρο και κρίνω ότι ο καιρός μπορεί να με βγάλει στην αυλή. Αλλά μπα. Πάλι ξεγελάστηκα, όπως γίνεται απανωτά τις τελευταίες μέρες: Την Πέμπτη, μέρα απεργίας, ψήθηκα στην πορεία διαμαρτυρίας. Την Παρασκευή στη δουλειά κυκλοφορούσα με ζακέτα και σήμερα… αφού πήρα τα «σύνεργα» μου και θρονιάστηκα στην αυλή, άρχισε να με χτυπάει ένα αεράκι από το βοριά, γλάροι πετούσαν πάνω από το κεφάλι μου και ο ήχος των κυμάτων σκέπαζε τη μουσική που διάλεξα για το πρωινό μου. Είχε παρόλα αυτά ήλιο.
Η παράσταση κατέβηκε άμεσα. Μόνο τα κουλουράκια υπηρέτησαν το σενάριο για το πρωινό που είχα στο μυαλό μου. Υπέροχα σπιτικά κουλουράκια, φτιαγμένα ιδανικά για βουτιές στον καφέ.
Σπιτικά τώρα, ούτε που να το σκεφτείς ότι τα έφτιαξα εγώ. Η γειτόνισσα. Η σχέση μου με τη συγκεκριμένη γειτόνισσα είναι αρκετά ανισοβαρής: αυτή μαγειρεύει και μου κουβαλάει ό,τι βάλει ο νους σου και εγώ, άντε να της κατεβάσω καμιά συνταγή από το ίντερνετ.
Χθες λοιπόν το απόγευμα, περνούσα έξω από το σπίτι της και μου λέει, με λίγα λόγια, ότι μόλις σχόλασε από τη δουλειά έφτιαξε δύο δόσεις (μην πάει το μυαλό σου σε αυτές των τραπεζικών δανείων) κουλουράκια και κέικ. Αναλογίστηκα (σιωπηλά) ότι εγώ μετά τη δουλειά έφαγα, κοιμήθηκα και βγήκα για μια βόλτα. Τελικά, είμαι εντελώς ανεπρόκοπη. Αυτή έφτιαξε κουλουράκια και κέικ για μισή ντουζίνα ανθρώπους κι εγώ την ίδια ώρα έφαγα από τα έτοιμα και παρήγαγα αέρα κοπανιστό: ύπνο και βόλτα με το ποδήλατο στη θάλασσα.
Σταδιακά, το παίρνω απόφαση ότι οι ασχολίες μου δεν είναι διόλου παραγωγικές (μα ούτε και σοβαρές) και αρχίζω σιγά- σιγά να το απολαμβάνω ανερυθρίαστα.
Γι’ αυτό φτιάχνω ανέμελα τη λίστα με τα (ολίγον γελοία) πράγματα που θα κάνω σήμερα (αλλά μπορεί και να τα αναβάλλω για αύριο):
- Πότισμα λουλουδιών (μόνο για τις γλάστρες που έχω στο παράθυρό μου- για να τελειώνω γρήγορα)
- Πλύσιμο ποδηλάτου (χάλια είναι κι αύριο έχω την καθιερωμένη μηνιαία βόλτα με τους/τις ποδηλάτες/ισσες της περιοχής)
- Γράψιμο στο μπλογκ (γιατί αύριο είπαμε, θα οργώσω το μικρό μου πλανήτη σε δύο ρόδες)
Άνθρωπος για σπίτι, ολοφάνερα δεν είμαι.
Τα είδη προικός, τα επιπλάδικα
θα διαφημίζονται άδικα
τα photo albums θα μένουν λευκά
ρύζι θα τρώμε μόνο λαπά
(Μην το πάμε μακριά όπως ο Φοίβος, σάμπως ξέρω να το μαγειρεύω κι αλλιώς;)
«Η bossa nova του Ησαΐα» του Φοίβου Δεληβοριά από το άλμπουμ «Η ζωή μόνο έτσι είναι ωραία» 1995.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου