Τα πολλά να γίνουν όλα

Με κίνδυνο να θεωρηθώ ο μουρτζούφλης του μπλογκ με τις καταθλιπτικές τάσεις και τα αυτοκτονικά ποστς είπα να κάνω στροφή προς μια πιο αλέγκρα και χαρωπή διάθεση, επιλέγοντας το κατάλληλα ταιριαστό για την εποχή άκουσμα.

Άνοιξη ζεστή, ήλιος και βροχή
ό,τι βλέπω τ'αγαπάω τέτοια εποχή

Η βροχή βέβαια μας τελείωσε όμως η άνοιξη έχει πανηγυρικά εισέλθει στην πόλη μας, το βλέπεις στους τουρίστες που ολόχαροι κυκλοφορούν στο κέντρο με αντιηλιακά και ελαφρότατη ενδυματολογικα άποψη (μην πω σκανδαλώδη, μόλις βγάλαμε τα πουλόβερ δεν έχει συνηθίσει το μάτι ακόμα το γυμνό), με ευσεβή πόθο να γλιτώσουν πανάκριβες επισκέψεις σολάριουμ στην πατρίδα τους. Άτιμη κρίση...

Πράγματι είναι ιδανική η Αθήνα με αυτόν τον καιρό

Δρόμοι χαμένοι στην εξοχή,
πόλη πλυμένη απ'τη βροχή,
όλα γυρίζουν και με κοιτούν
με τα μάτια που με αγαπούν.

και παραβλέποντας την αφρικανική σκόνη των τελευταίων ημερών η οποία δε συνάδει με το παραπάνω στιχάκι αστραφτερής καθαριότητας, συνεχίζω τη βολτίτσα μου στο κέντρο με την ίδια "μικρό-σπίτι-στο-λιβάδι" διάθεση

Βήμα το βήμα όλα γνωστά
μέσα στην πόλη που μας χρωστά
μια τέτοια βόλτα όπως αυτή
- η ασχήμια που να 'χει κρυφτεί...

Θα διακρίνεις σαφώς μια ελαφρά υπερβολή στα συναισθήματα είναι η αλήθεια, αλλά τώρα που βρήκα άλλοθι, είπα να ξεδώσω και να του δώσω να καταλάβει λαχταριστή μου BlackForest...

Κλείνω με το ίδιο τραγουδάκι που όπως φαίνεται έχει γραφτεί ειδικά για μένα, αφού λέει μέσα και για τα ψώνια που έκανα αυτές τις μέρες, καταθέτωντας το μισό επίδομα ανεργίας (πάντα υποστήριζα ακράδαντα ότι κι η ανεργία θέλει καλοπέραση):

Τα ρούχα που μου πάνε
για χάρη σου φορώ
και λάμπω στο πλευρό σου,
μαχαίρι στο νερό

και παραδέχομαι ότι ποτέ δε φανταζόμουν ότι οι στίχοι του Γκανά για την Ελευθερία έκρυβαν τέτοιες κοινωνιολογικές προεκτάσεις!

---

Τα πολλά να γίνουν όλα των Ara Dinkjian- Μιχάλη Γκανά. Ερμηνεύει η Ελευθερία Αρβανιτάκη από το άλμπουμ "Τα κορμιά και τα μαχαίρια" (1994)