Είναι γεγονός αν κάποιος έχει κάνει τον κόπο να ασχοληθεί λίγο με τα τεκταινόμενα στην παγκόσμια οικονομία την τελευταία δεκαετία, δεν τον πίανει εξαπίνης η σημερινή οικονομική κρίση. Όποιος όμως τολμούσε μέχρι πρότινος να παίξει το ρόλο της Κασσάνδρας, αντιμετωπιζόταν με εχθρικότητα, ήταν ο τρελός του χωριού.
Οι άνθρωποι αρέσκονται να αναζητούν κάθε λογής ουτοπίες. Όταν πριν από 20 χρόνια μπήκε οριστικά η ταφόπλακα στην ουτοπία του υπαρκτού σοσιαλισμού, ο καπιταλισμός έγινε de facto μονόδρομος. Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται. Αγιοποιήθηκε η δυνατότητα αυτορύθμισης των αγορών, εκεί βασίζεται η ουτοπία του καπιταλισμού. Ενός οικονομικού συστήματος που χωρίς αντίλογο, δρα ανεξέλεγκτα, αυθαίρετα, εντείνοντας ανισότητες και όλα αυτά ύπουλα παλασαρισμένα σε ένα πολύχρωμο περιτύλιγμα πλαστής ευμάρειας και κατανάλωσης μέχρι τελικής πτώσης.
Το σκάσαμε απ' τα σπίτια μας εχτές
τώρα γύρω μας η παγωμένη λίμνη
Κάτι όμως τελικά δεν πάει καλά στο ιδανικό αυτό οικονομικό σύστημα: επιχειρήσεις πτωχεύουν, έχουν ζημιές ή απλώς χάνουν μέρος από τα υπερκέρδη τους. Ο αδύναμος κρίκος ήταν και είναι οι εργαζόμενοι. Στα νεφρά μας δηλαδή και αυτή η κρίση του οικονομικού συστήματος. Ζούμε την ανεργία, τις απολύσεις, τις "οικειοθελείς(;)" αποχωρήσεις, την ελαστικοποίηση του ωραρίου ή μια απλή και απαραίτητη "ευελιξία στην αγορά εργασίας" όπως λόγια ονομάζουν αυτό το χαμό εκεί στις Βρυξέλλες. Σας ευχαριστούμε κύριοι και κυρίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ευαισθησία σας. Θα την έχουμε στα υπόψη μας στις 7 του Ιούνη. Εκλογές εσείς εκεί, εμείς κάπου αλλού βρισκόμαστε, δεν ξέρω αν ποτέ συναντηθούν τα ενδιαφέροντά μας.
Στον αστερισμό του πιγκουίνου
μέσα σε μια σιωπή διαστημική
μετράμε τους κομήτες που πεθαίνουν
κι απόηχοι της νύχτας που ανεβαίνουν
απ' το σκοτεινό πλανήτη Γη
Τέλος, θα βάλω πίσω στο ντουλάπι τον οικονομολόγο που κρύβω μέσα μου και θα συμφωνήσω, η κρίση σαφώς και δεν είναι μόνο οικονομική. Απλώς, η ευμάρεια που λέγαμε μας έκανε να εθελοτυφλούμε. Κρύβαμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Όσο πιο ακριβό και βαρύ ήταν το χαλί, τόσο πιο δύσκολα θα ανασηκωνόταν για να φανούν. Τώρα όμως που το χαλί μας το "σήκωσε" η τράπεζα γιατί τα γραμμάτια διαμαρτυρήθηκαν; Τώρα όλα στη φόρα.
Οι άνθρωποι αρέσκονται να αναζητούν κάθε λογής ουτοπίες. Όταν πριν από 20 χρόνια μπήκε οριστικά η ταφόπλακα στην ουτοπία του υπαρκτού σοσιαλισμού, ο καπιταλισμός έγινε de facto μονόδρομος. Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται. Αγιοποιήθηκε η δυνατότητα αυτορύθμισης των αγορών, εκεί βασίζεται η ουτοπία του καπιταλισμού. Ενός οικονομικού συστήματος που χωρίς αντίλογο, δρα ανεξέλεγκτα, αυθαίρετα, εντείνοντας ανισότητες και όλα αυτά ύπουλα παλασαρισμένα σε ένα πολύχρωμο περιτύλιγμα πλαστής ευμάρειας και κατανάλωσης μέχρι τελικής πτώσης.
Το σκάσαμε απ' τα σπίτια μας εχτές
τώρα γύρω μας η παγωμένη λίμνη
Κάτι όμως τελικά δεν πάει καλά στο ιδανικό αυτό οικονομικό σύστημα: επιχειρήσεις πτωχεύουν, έχουν ζημιές ή απλώς χάνουν μέρος από τα υπερκέρδη τους. Ο αδύναμος κρίκος ήταν και είναι οι εργαζόμενοι. Στα νεφρά μας δηλαδή και αυτή η κρίση του οικονομικού συστήματος. Ζούμε την ανεργία, τις απολύσεις, τις "οικειοθελείς(;)" αποχωρήσεις, την ελαστικοποίηση του ωραρίου ή μια απλή και απαραίτητη "ευελιξία στην αγορά εργασίας" όπως λόγια ονομάζουν αυτό το χαμό εκεί στις Βρυξέλλες. Σας ευχαριστούμε κύριοι και κυρίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ευαισθησία σας. Θα την έχουμε στα υπόψη μας στις 7 του Ιούνη. Εκλογές εσείς εκεί, εμείς κάπου αλλού βρισκόμαστε, δεν ξέρω αν ποτέ συναντηθούν τα ενδιαφέροντά μας.
Στον αστερισμό του πιγκουίνου
μέσα σε μια σιωπή διαστημική
μετράμε τους κομήτες που πεθαίνουν
κι απόηχοι της νύχτας που ανεβαίνουν
απ' το σκοτεινό πλανήτη Γη
Τέλος, θα βάλω πίσω στο ντουλάπι τον οικονομολόγο που κρύβω μέσα μου και θα συμφωνήσω, η κρίση σαφώς και δεν είναι μόνο οικονομική. Απλώς, η ευμάρεια που λέγαμε μας έκανε να εθελοτυφλούμε. Κρύβαμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Όσο πιο ακριβό και βαρύ ήταν το χαλί, τόσο πιο δύσκολα θα ανασηκωνόταν για να φανούν. Τώρα όμως που το χαλί μας το "σήκωσε" η τράπεζα γιατί τα γραμμάτια διαμαρτυρήθηκαν; Τώρα όλα στη φόρα.
Στον αστερισμό του πιγκουίνου
πλάι σε μια μικρή μικρή φωτιά
καθόμαστε με δυο πλεκτά σκουφάκια
και παίζουμε παιχνίδια με παγάκια
των καιρών που ήμασταν παιδιά«Στον αστερισμό του πιγκουίνου» στίχοι Μαριανίνα Κριεζή, μουσική Λένα Πλάτωνος, ερμηνεία Σαβίνα Γιαννάτου- Γιάννης Παλαμίδας από το δίσκο «Σαμποτάζ», 1981.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου