άλλος δρόμος

Το προηγούμενο ποστ με είχε βρει «στις μαργαρίτες, πέρα στο λιβάδι», οπότε μην περιμένεις και την πρώτη Μαΐου να την έβγαζα εκεί! Παραβλέπω (εδώ και χρόνια) τον πρωτομαγιάτικο εορτασμό της άνοιξης -άλλωστε ποιος μπορεί να ξέρει με σιγουριά, εδώ που έχουμε φτάσει, τι εποχή διανύουμε (απ’ έξω κι από μέσα);

Μου μένει λοιπόν να αναλογίζομαι την αγωνιστική πλευρά της ημέρας.
Καθιερωμένη πλέον αργία. Μια συγκέντρωση, μια πορεία (αν θέλουμε να ακριβολογούμε, δύο), οι περσινές ομιλίες (πασπαλισμένες με μια γερή δόση της λέξης «κρίση»), συνθήματα βγαλμένα από το ντουλάπι (που ουδείς πια δεν κάνει τον κόπο να τα βροντοφωνάξει), τραγούδια από τα μεγάφωνα (στο repeat δεκαετίες τώρα). Να κάνουμε το καθήκον μας και φέτος.

Να πάω στη συγκέντρωση. Να δω τους ανθρώπους που πάντα βλέπω. Μερικοί εργατοπατέρες, μερικοί κατ’ επάγγελμα αγωνιστές, η αντιπολίτευση -που όταν έρθει στα πράγματα θα βγάλει την ουρά απ’ έξω, μερικοί ονειροπαρμένοι, μερικοί lost-in-space (αυτή την κατηγορία την εφηύρα για να κατατάξω κάπου και τον εαυτό μου). Όλοι μας γραφικοί για κάθε τρίτο.

Να κάτσω σπίτι. Να κοιτάζω το ταβάνι. Θα πέσει και θα με βρει από κάτω.

Αν δεν πιστέψεις δεν πετάς, κι άλλος δρόμος δε μένει

Ακολουθώ το ρεύμα ανάποδα. Το ρεύμα των εκδρομέων.

Τέτοιο άγχος να πάνε να ξεσκάσουν, δεν θα τους βγει σε καλό.
Διπλοπροσπεράσματα σε στροφές, σφήνες και γκάζια σε δρόμους κατ’ όνομα εθνικούς…

Τόσοι μπάτσοι, ασφαλίτες και ΜΑΤ σε μια πορεία με χαρακτήρα σχεδόν εκδρομικό,
πάει πολύ.

Δεν έχουν και τι να φυλάνε, έστω να δικαιολογήσουν την παρουσία τους. Επιλέγουν να στηθούν –εντελώς σουρεαλιστική εικόνα- έξω από ένα ζαχαροπλαστείο και μετά στο πολιτικό γραφείο του υπουργού. Ούτε αυγό δε χαραμίσαμε για χάρη του. Οπότε, τζάμπα μάγκες παλικάρια!

Υ.Γ. Πρώτη Μαΐου απεργώ και αργώ Μάρκο μου και στο μπλογκ, γι’ αυτό το πρωτομαγιάτικο ποστ βγαίνει με μικρή καθυστέρηση!

Καλό μήνα!

---

«Εσωτερικοί μετανάστες», στίχοι Οδυσσέας Ιωάννου, μουσική Θάνος Μικρούτσικος, ερμηνεία Ρίτα Αντωνοπούλου από το άλμπουμ «Πάμε ξανά απ’ την αρχή» 2008.