11 Μαΐου 2009

ο κόσμος αίνιγμα


Η ζέστη έχει αρχίσει να φουντώνει, αν και μέσα Μαΐου ακόμα. Αρχίζουμε εμείς οι Νότιοι να τσουρουφλιζόμαστε από νωρίς, για να φτάσουμε σε κανένα μήνα σε κανονικό κάψιμο. Αλλά ασφαλώς αυτό δε μετράει για τη διαδρομή προς τα ψηλά, την απογείωση που έλεγες τις προάλλες...


Απεχθάνομαι τη ζέστη και τον ήλιο. Θα μπορούσες να συμπεράνεις ότι ούτε τόσο ψηλά θέλω να φτάσω, ούτε κατ' ανάγκη να νιώσω σαν τον ήλιο. Πολλή ζέστη, πολύ φως, όλα πολλά. Κι εγώ

Δεν έχω άλλη περιουσία
απ' την ψυχή μου
ούτε και Θέλω.
Καμία Εξουσία
δεν λαχτάρησε η ζωή μου
καμιά δεν ξέρω.
Δεν θέλω φως
άλλο από εκείνο της καρδιάς μου
για να βλέπω



Περνώντας η ώρα, δεν άργησε -όπως θα καταλάβεις- να με γαργαλάει η αναζήτηση και μιας δεύτερης θεώρησης των πραγμάτων. Δεν έψαξα μακριά, πέντε τραγούδια παρακάτω

καρδιά μου όλα τα ζητάς
κι όλα τα θέλεις
στον κόσμο βγαίνεις
και τ' αστέρια κυνηγάς
καρδιά μου όλα τα μετράς
κι η γη μικραίνει
κι όλο μακραίνει
το ταξίδι που αρχινάς
όλα τα θέλεις
καρδιά μου όλα τα ζητάς



Εντάξει, τουλάχιστον σύγχυση δεν έχω μόνο εγώ. Σε ένα δίσκο, από τον ίδιο στιχουργό γραμμένα, γειτονεύουν αυτά τα (φαινομενικά) αντίθετα κομμάτια...

Ε, αλλά φταίει κι αυτός ο κόσμος (να το ομολογήσουμε μπας και μας σώσει από την παράνοια). Είναι λέει

κι ο κόσμος αίνιγμα
κρατά κρυφό το φως

συν ότι

αυτός ο κόσμος
δεν χωράει τα «γιατί μου»

Άντε μετά να βρεις, λέω 'γω

Ποιος υπήρξα
Που πηγαίνω

Επιπλέον, δεν βοηθάει και η "όραση"

τα δυο μου μάτια
ποτέ δεν μπόρεσαν
να δουν την άκρη τ' ουρανού

Με όλο αυτό το εσώτερο μπέρδεμα, πείτε μου τι κάνατε κύριε στιχουργέ να πάρω μια ιδέα μπας και... -που δεν το βλέπω δηλαδή, αλλά τέλος πάντων.

για όσα δεν ξέρω τον κόσμο έψαξα
γι' αυτό ακόμα ζω

Και έτσι μένω
Μες στο κενό
Έναν ορίζοντα ανοιχτό
να περιμένω

Εδώ Σωπαίνω

Ψάχνω και σωπαίνω. Το συμπέρασμα μου.



"Περιουσία" και "Μια σταγόνα", στίχοι Παρασκευά Καρασούλου, μουσικη και ερμηνεία Δήμητρας Γαλάνη από το δίσκο "Φως", 1991.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου