πίξελ

Βγαίνω από ένα δεκαπενθήμερο που βάλθηκε να μετρήσει τις αντοχές μου. Πάνω-κάτω, δουλεία, σεμινάριο, κάτι που έμοιαζε με διακοπές σε συμπιεσμένη μορφή... Έχασα την επαφή μου με τις εξελίξεις. Μουσεία εγκαινιάζονται, ΜΜΕ παθαίνουν κρίση και κλείνουν σε μία νύχτα, σε ένα μακρινό πλανήτη, χαμπάρι δεν πήρα.

Αντάλλαξα τον πολύτιμο ύπνο μου με θάλασσα, μπύρες, πολλή δουλειά, ανθρώπους. Στοιβάχτηκαν τα εισερχόμενα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, έπεσε σε αχρηστία το msn, το facebook ούτως ή άλλως το βαριέμαι και δεν, αράχνιασε και το μπλογκ (από μεριάς μου).

Μέσα σε αυτό το χαμό, έπεσε στα χέρια μου και το "Πίξελ" της Δήμητρας Γαλάνη και ταίριαξε με το ανελέητο μπιτ της καθημερινότητάς μου.Εντάξει, δεν είναι μόνο μπιτ το "πίξελ", ούτε η καθημερινότητά μου. Παίζει πού και πού το "esse olhar-χειροκρότημα" ή το "Δεν είμαι από δω" στην ήρεμη εκτέλεση του, η πρώτη του Παυλίδη- καμία σχέση.

Αλλά, έχει κι ένα μεγάλο αλλά. Υπάρχουν πράγματα που δεν τα αντέχω. Και σε αυτά ήρθε να προστεθούν "τα χάρτινα" σε διασκευή των Imam Baildi. Πολιτισμικό σοκ. Κλίμα γηπέδου ή αρένας- μετά "φωτιά" και μετά ένα παλικάρι ονόματι Mc Yinka. Τι λέει, γιατί το λέει και πώς το λέει... Απ' όλους τους στίχους του τραγουδιού, πέντε λέξεις του έκαναν εντύπωση: "φωτιά στα χάρτινα τα όνειρα" και εν μέσω ιαχών, επιφωνημάτων και άλλων άσχετων, μας τις επαναλαμβάνει οκτώ φορές με τον γλυκό του τρόπο. Όχι άλλη (τέτοια) φωτιά, όχι άλλο κάρβουνο, να χαρείς παλικάρι μου!

Μετά πάλι το "Ζω", τέτοιο μπρίο να έχει στην ηχητική του υπόκρουση ο στίχος "μονάχη συνηθίζω τον κόσμο ν' αντικρίζω σε σπίτι αδειανό" σε κάνει να λες ότι όντως, έχει επιτευχθεί η υπέρβαση. Έτσι και η υποψία, η οποία μου 'χε μείνει από την πρώτη εκτέλεση ότι επανάληψη του Ζω/ξαναζώ γίνεται μπας και λειτουργήσει ως αυθυποβολή, διασκεδάζεται πλήρως στην εκδοχή των Marsheaux.

Σταματάω εδώ τις όποιες κακιούλες (που τις έχω "έξω- έξω" εδώ που τα λέμε) για να καταλήξω με δυο λόγια ότι το "πίξελ" φρέσκαρε (περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένα, υποκειμενικό είναι αυτό) αγαπημένα τραγούδια -κυρίως, αλλά όχι μόνο, επιτυχίες- για τα οποία θα υπάρχει πάντα η πρώτη εκτέλεση για να ανατρέξουμε ;) . Με εκπλήσσει ευχάριστα με τη γενναιότητα του να βγάλει από τα συρτάρια τα "συρτάρια" και να μας (ξανά)συστήσει το εικοσάχρονο "Τίποτα" που ήρθε νωρίς στην "πόλη" και δύσκολα μας αποχωρίζεται.

Όλα τα νέα της παλιά
παλιά τραγούδια τραγουδά
σ' άδεια συνθήματα ακουμπά
παλιές ιδέες συζητά

Υ.Γ. Τώρα Μάρκο μου, αναρρωτιέσαι τι με έπιασε και σου λέω για αυτό το cd. Τι ήθελες δηλαδή, να σου πω τι λέει η οδηγία 2004/18/ΕΚ; Ούτε εγώ καιγόμουνα να μάθω, αλλά δεν μπόρεσα να το αποφύγω.

---

• "Πίξελ", cd της Δήμητρας Γαλάνη, 2009, εκδόσεις ΣΚΑΪ.
• "Χειροκρότημα", στίχοι Λίνα Νικολακοπούλου, μουσική Δήμητρα Γαλάνη. Πρώτη εκτέλεση από την Άλκηστη Πρωτοψάλτη στο δίσκο "Δικαίωμα" 1988. Στο "πίξελ" ως "esse olhar-χειροκρότημα", Ilias Katelanos remix, στίχοι στα πορτογαλικά απο τη Μιράντα Βερούλη, μαζί τραγουδά η Αθηνά Ρούτση.
• "Δεν είμαι απο δω" του Παύλου Παυλίδη από το cd του "Άλλη μια μέρα" 2007. Στο "πίξελ" σε διασκευή των Δ. Γαλάνη, Π. Παυλίδη και Χρ. Μουράτογλου.
• "Τα Χάρτινα", στίχοι Νίκος Μωραΐτης, μουσική Τάκης Σούκας. Πρώτη εκτέλεσή στον ομώνυμο δίσκο του 1997. Στο cd "πίξελ" σε διασκευή των Imam Baildi, φωνητικά Mc Yinka.
• "Ζω", στίχοι Κώστας Τριπολίτης, μουσική Γιώργος Χατζηνάσιος από το δίσκο "Εικόνες" 1979. Στο cd "Πίξελ" σε διασκευή των Marsheaux.
• "Συρτάρια", στίχοι Λίνα Νικολακοπούλου, μουσική Δήμητρα Γαλάνη από το δίσκο "Ανάσα η τέχνη της καρδιάς" 1995. Στο "Πίξελ" σε διασκευή του Χρυσόστομου Μουράτογλου.
• "Τίποτα", στίχοι Παρασκευάς Καρασούλος, μουσική Στέφανος Κορκολής από το δίσκο "Παλίρροια" 1989. Στο πίξελ, Cyanna version, αγγλικοί στίχοι Spyreas Sid.