2 Ιουλίου 2009

Χαρά


Κι εκεί που πια δεν την προσμένεις, έρχεται μόνη της και σε βρίσκει.
Αέρινη, μια ξανθή ασχημάτιστη ομορφιά.

Έφηβη οπτασία,
σε πλησιάζει αθόρυβα,
σ' αγγίζει με την ανάσα της βροχής κι έπειτα σ' εγκαταλείπει να ζεις με την απελπισία του ερωτευμένου
να ξενυχτάς με την απουσία της, να νοσταλγείς τη μυρωδιά της, να ξημερώνεσαι μερόνυχτα κάτω από τη βεράντα της σαν παρατημένος Ρωμαίος...


Άπιαστη σαν πρωινό φως , λαμπερή σαν αχτίδα, σύντομη σαν καρδιοχτύπι.

Σαν αδερφή της Αθανασίας του Γκάτσου είναι σκληρή σα γροθιά.
Κι αδέκαστα λογική
βάζει κάτω και μετράει όλες τις στιγμές που σου χαρίζει μην τύχει και λαθέψει στη μοιρασιά.
Το παραπάνω
ταράζει λέει την κοσμική ισορροπία.

Εσύ πάλι γιατί
νιώθεις ότι παίρνεις πάντα το λιγότερο;
Ότι σε ξεχνάει και είσαι με τα παράπονα ερωτευμένου που δε χορταίνει τον έρωτα;


Μέσα σου γνωρίζεις πως δεν είναι για πολύ.

Κι αντέχεις.

Γιατί η τελευταία εμπειρία της σε γέμισε
γενναία σιωπή μπροστά στον πόνο,
σε προίκισε
καρτερική αισιοδοξία στη θέα του τραύματος.

Ναι, η ανάμνησή της τρέφει την ανυπόμονη προσμονή της,
το φάντασμά της συντροφεύει στην αδυσώπητη απουσία της.

Γι' αυτό τώρα που ήρθε,
κοίτα να ξεχείλισεις σα φουσκωμένο ποτάμι σε ξεραμένη κοιλάδα.

Τώρα που σε θυμήθηκε,

κοίτα να γέμισεις
σαν αποταμιευτήρας για τις άνομβρες μέρες που έρχονται...

Ότι είχα να κρύψω το ξεχνάω
ότι αντέχει στο φως σου το κρατώ

είσαι τόσο μεγάλη ζωή και πάω

έχω φτάσει ως την άκρη πώς να χαθώ


Χαρά, σε βρήκα, χαρά

Χαρά, σε φτάνω

να σε απλώσω μπορώ στην ψυχή μου πάνω




Χαρά των Νίκου Αντύπα- Χάρης Αλεξίου. Ερμηνεία: Χάρις Αλεξίου. Άλμπουμ: Έι (1994).

2 σχόλια:

  1. όμορφο συναίσθημα, αυτό του ερωτευμένου ντε...
    να πλημμυρίζεις από τη γλυκειά αγωνία της προσμονής, της αμφιβολίας, της ανταπόκρισης...
    ένα μου το χαλάει μόνο...
    το ξανθό μαλλί...πέστε κάτι ντε και για μας τις μελαχροινές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με προβληματίζεις αγαπητή μου Λόγια:
    Ώστε λες ο έρωτας δεν κρύβεται... Και δεν είχε πάει καν το μυαλό μου στα μονοπάτια εκείνα. Ίσως πάλι να έχεις δίκιο.
    Όσο για το μαλλί, οι μελαχρινές είναι για πιο οικογενειακές φαντασιώσεις χεχε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή