11 Ιουνίου 2009

Λοιπόν αγρίεψε ο κόσμος


Λοιπόν αγρίεψε ο κόσμος σαν καζάνι που βράζει

Άνοιξε λοιπόν η κάλπη της Κυριακής και σαν άλλη Πανδώρα είδε η Ευρώπη να ξεχύνονται παντού φόβος και μίσος.


Αύξησαν λέει τα ακροδεξιά κόμματα τις δυνάμεις τους ενώ η Αριστερά που παλινδρομεί αμήχανη μεταξύ παρωχημένων συνθημάτων και εκσυγχρονισμού καταποντίστηκε.

Πώς εκφυλίστηκε έτσι η Ευρώπη της ανεκτικότητας σε ήπειρο απάθειας και εθνικισμού;
Πώς μεταλλάχθηκε σε χώρα μισαλλοδοξίας και τρόμου;

Αλλά και πώς η Ελλάδα έγινε τόσο αφιλόξενη με το ξένο;
Ξέρω. Η λήθη του νεοπλουτισμού σκέπασε τη ματωμένη ελληνική προσφυγιά με προκάτ εξοχικά και αυτοκίνητα με δόσεις. Κι ο
Έλληνας μετατράπηκε σε αμνήμον ανθρωπάκι με ακροδεξιά έπαρση.

Εδώ στην άσχημη πόλη που απ'την ανάγκη κρατιέται ένας λαός ρημαγμένος

Αν το κέντρο της Αθήνας είναι σεισμογράφος που με τη βελόνα του καταγράφει τις πρώτες δονήσεις, τότε προοιωνίζονται μεγάλες καταστροφές.
Περιστατικά όπως αυτά στην περιοχή του Άγιου Παντελεήμονα δείχνουν μια κοινωνία στραμμένη στον εαυτό της -φοβισμένη- έτοιμη να επιτεθεί στα μέλη της.

Πράγματι. Κοιτάζω γύρω μου να αφουγκραστώ τον κόσμο -στους δρόμους, στα λεωφορεία, στις δημόσιες υπηρεσίες- και μυρίζω την παγωνιά του φόβου στην ανάσα του. Βλέπω μόνο έλλειμμα ανθρωπιάς, ένστικτα αυτοσυντήρησης και τρόμο.

Κι όχι, δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω.

Κι αν το μήνυμα των εκλογών για μια παραπαίουσα κυβέρνηση κι ένα χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα σημαίνει επιχειρήσεις "σκούπα" και στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τότε εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα.
Αν μια κοινωνία σε κρίση βρίσκει για τα προβλήματά της εξιλαστήρια θύματα στους αδύναμους -όπως μέχρι πρότινος έχριζε μπαμπούλα την Τουρκία, την Αμερική, τις μεγάλες δυνάμεις για όλα τα σύγχρονα εθνικά δεινά - τότε εγώ πραγματικά δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω.


Γι αυτό θα πάμε στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στο Πάρκο Ρέντη. Γιατί προσπάθειες σαν αυτή χρειάζονται την υποστήριξή μας. Για να δείξουμε ότι δεν είμαστε μια μικρόψυχα μισαλλόδοξη κοινωνία που μόλις σωθούν οι τροφές της αποφασίζει ποιός θα φαγωθεί ρίχνοντας τον κλήρο σε αδύναμους μετανάστες...


Δεν θέλω ο εαυτός μου να 'ναι τόπος δικός μου
ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν, θα 'ταν αγέννητη η γη
δε με τρομάζει το τέρας ούτε κι ο άγγελός μου
ούτε το τέλος του κόσμου.
Με τρομάζεις εσύ.
Με τρομάζεις,ακόμα, οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα Του Θεού, ρασοφόρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο
προσεύχεσαι και σκοτώνεις
τραυλίζεις ύμνους οργής
Έχεις πατρίδα το φόβο, γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς τον μέσα σου ξένο.





Πατρίδα του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Άλμπουμ: "Νεροποντή" (2009)

14ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. 3-5 Ιουλίου 2009, Πάρκο Ειρήνης Ρέντη.
http://www.antiracistfestival.gr/ .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου