14 Οκτωβρίου 2010

Κάτω από τον Παρθενώνα



Λουλουδάκι του χειμώνα/ φύτρωσε στον Παρθενώνα (...)

Δεν το νιώθουν οι διαβάτες/ που περνούν σαν υπνοβάτες,

μοναχά το ζευγαράκι/ σ' ένα πέτρινο παγκάκι,

που φιλιέται στόμα-στόμα/ κάτω από τον Παρθενώνα.


Ωραία εικόνα. Ένα ζευγαράκι που φιλιέται κάτω από τον Παρθενώνα.
Ακούγεται σχεδόν νοσταλγικό.

Τώρα στον Ιερό Βράχο έχει ΜΑΤ και δακρυγόνα.

Το είδαμε σήμερα κι αυτό:
Χημικά, ξύλο και διασυρμός με φόντο το μελί πεντελικό μάρμαρο.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που αντίκρυσα τον Παρθενώνα.

Ξημερώματα με το ταξί από το λιμάνι -άρτι αφιχθείς από το νησί
στην καινούρια χώρα.

Το βλέμμα μου ανυπόμονου παιδιού. Επιτέλους στην πόλη με τους μύθους!

Το ταξί σφαίρα στη Συγγρού.
Φωτισμένα κτίρια, πινακίδες νέον και αφίσες λαϊκών αοιδών.

Και λίγο πριν στρίψουμε τον είδα.


Ένα κομψό επιτραπέζιο περίγραμμα, που τις κολώνες του τις διαπερνούσαν οι
πρώτες ακτίνες του ήλιου.

Τυφλώθηκα.
Ο ήλιος, το μεγαλείο του μνημείου, τα δάκρυα.

Σήμερα τα επεισόδια στην Ακρόπολη με συγκλόνισαν.

Ήταν βαρύς ο συμβολισμός.

Και το συναίσθημα αβάσταχτο.

Να βλέπεις τη χώρα σου να (αυτό)καταστρέφεται.

Ο Ευριπίδης στις Τρωάδες την κατατάσσει
ως τη χειρότερη από όλες τις συμφορές.

Η βασίλισσα Εκάβη αφού έχει υπομείνει τα τρομερότερα δεινά -χάνει το βασίλειό της, γίνεται σκλάβα βάρβαρων, πενθεί την οικογένειά της- έρχεται αντιμέτωπη με το τραγικότερο όλων: Την καταστροφή της πατρίδας της. Και λυγίζει μπρος στη θέα της φλεγόμενης Τροίας.


Τα τελευταία χρόνια είμαστε κι εμείς θεατές στον αργό θάνατο της δικής μας χώρας.

Θεατές.
Και υπαίτιοι...



Λουλουδάκι του χειμώνα των Τάσου Γκρου- Ηλία Κατσούλη. Ερμηνεία: Αργυρώ Καπαρού, Μιχάλης Δημητριάδης. Άλμπουμ: "Του πόθου και του πάθους" (1998)

7 σχόλια:

  1. Ταλθύβιος: Έλα, μικρέ... τραβήξου από την αγκαλιά της μαύρης σου της μάνας, πιάσε άκρη - άκρη των πύργων τις κορφές, εκεί σου κλήρωσε την ψυχούλα σου ν' αφήσεις. Πιάστε τον!... Χάθηκε έναν άλλο να έβρισκαν για τέτοιες αποστολές; Ν' αντέχει... να μη λυπάται, ντροπή να μην έχει όπως εγώ για τέτοιες αποφάσεις...

    Εκάβη: Αγόρι μου, του παιδιού μου παιδί του αδικοχαμένου, άδικα τη ζωή σου παίρνουν από τη μάνα σου κι εμένα. Τι άλλο θα πάθω; Τι για εσένα, καημενάκι μου, να κάνω; Αυτά έχω να σου δώσω: το κεφάλι που βαρώ, το στήθος που χτυπάω... αυτά όλα κι όλα ορίζω. Αλίμονο η πόλη μου! Εσύ αλίμονό μου! Τι έμεινε ακόμα να πάθουμε και τι' ν' αυτό που μας τραβά σε τόσο τίποτα με φούρια να κινάμε;

    Ευριπίδης, Τρωάδες, στίχοι 782 - 798

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ρώτησαν τον Αγγελόπουλο σε μια συνέντευξη " Τι είναι τελικά για σας η Ελλάδα? και εκείνος απάντησε "Κλειστός ορίζοντας.. " Δεν υπάρχει κανένα μέλλον πια εδώ ,αχ ανιψιέ ,κάτι ψιλολίγοι μείνανε,πρίν καταρεύσει οριστικά το σκηνικό..

    Το τραγούδι δεν το ηξερα και το χω κάνει εικόνισμα. Να σαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι θετικό που κάποιοι στεκόμαστε ακόμη στα γεγονότα, που προβληματιζόμαστε.. δεν τα προσπερνάμε.. Καλώς σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ όμορφο Μάνο...Επίπονα όμορφο, όπως λέει κι ένας φίλος μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. θεατές...απλά μόλις τελείωσει τό έργο δεν πρόκειται να χειροκροτήσει κάνείς...θα είναι αργά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Αντώνη:
    Πολύ ωραία η μετάφρασή σου. Ευχαριστώ που τη μοιράστηκες μαζί μας :)

    @Θείε Τάκη:
    Δυστυχώς ο Αγγελόπουλος ξέρει πώς είναι να σου κλείνουν τον ορίζοντα. Θα του έχουν μείνει φαντάζομαι αξέχαστα τα γυρίσματα στη Φλώρινα, τότε που ο Μητροπολίτης Καντιώτης οργάνωνε μποϋκοτάζ εναντίον ταινιών του. Ελλάς Ελλήνων Χομεϊνί...

    @Roadartist
    Δυστυχώς φτάσαμε να μας προσπερνούν τα γεγονότα. Καλώς μας ήρθες! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Αμαλάκι
    Λείπεις και χάνεις τα χειρότερα. Την αγάπη μου :)

    @Iliokamenos
    Ηλιοκαμένε, έχει καεί η γούνα μας. Αλήθεια πώς πάει η θητεία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή