Τινάζω το χιόνι από το παλτό μου και μπαίνω στο σπίτι. Έχω μόλις επιστρέψει από το κέντρο.
Ολόλευκες νιφάδες από το πρωί βρέχουν τις γειτονιές- μια μικρή γιορτή του καιρού στα τραυματισμένα σοκάκια.
Η σιωπή του χιονιού ανακουφίζει λίγο την πολύπαθη πόλη και το κέντρο της έμοιαζε αλλιώτικο σήμερα.
Δεν αλλάξε κάτι στις ζωές των κατοίκων, η ατμόσφαιρα έγινε λιγάκι πιο γιορτινή.
Δεν έφυγαν τα σκουπίδια που μας πνίγουν, ούτε ο στολισμός έπαψε να είναι μίζερος. (Το πρόβλημα άλλωστε δεν έγκειται στο περιτύλιγμα).
Είδα απλώς στον κόσμο μια άλλη διάθεση.
Πίσω από τα μάλλινα κασκόλ και τα σκουφάκια, τα πρόσωπα έμοιαζαν πιο ήρεμα. Τα χαμόγελα λιγότερο βεβιασμένα. Οι αντιδράσεις πιο αυθόρμητες.
Λες και το χιόνι και η χαμηλή θερμοκρασία έσβησαν κάπως από τα μάγουλα την έξαψη της κρίσης...
Στη μεγάλη πόλη Μανώλη Φάμελλου. Ερμηνεία: Δήμητρα Γαλάνη- Μανώλης Φάμελλος. Άλμπουμ: "Μια πολιτεία στο βυθό" (2003).
Δεν είναι (αξιο)περίεργο ότι καμιά φορά χρειάζονται παγωμένες νιφάδες για ν΄ανθίσουν ζεστά χαμόγελα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό χειμώνα να έχουμε!
:-)
Εγω πάλι ανιψούδι τους είδα πολύ μαγκωμένους..Μέχρι φοβισμένους μπορώ να σου πω..Ασε αυτή η γκρίνια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρ`ολα αυτά είναι ενας χριστουγένιατικος καιρός,κι οσο με θυμάμαι τέτοιο τσουχτερό κρύο εκανε..Ηρέμησε τώρα, αλλά θα μας επιστρέψει θριαμβευτικά σε λίγες μέρες, οριστικά πια..