5 Φεβρουαρίου 2010

Λίγα ψίχουλα...


Απόγευμα Σαββάτου.
Στημένος σε ραντεβού στην Κοραή, χαζεύω αφίσες στην πόρτα του Αστυ.
Στα ακουστικά μου η φωνή της Μπέλλου:
Λίγα ψίχουλα

Μια φιγούρα πίσω μου.
Μαλλιά θαμπά, βλέμμα μαλωμένο, γόνατα ενωμένα.

Δεν είχα ψιλά,
μόνο ένα δυο χαρτονομίσματα.
Αλήθεια.


"Δεν πειράζει, μπορώ να σου μιλήσω;"

Κατεβάζω το ένα ακουστικό, στο άλλο συνεχίζει η Μπέλλου
Λίγα ψίχουλα αγάπης

"Θέλω μόνο να μ' ακούσεις. Κάποιοι μου δίνουν κέρματα, άλλοι όχι, κανένας όμως δεν ακούει."

Ήταν μόνη, χωρίς σπίτι. Έχει σύζυγο, κάπου τριγυρνάει κι εκείνος.
Εργάζεται σε κουζίνα, ευτυχώς τρώει εκεί.

Δεν είχε ανθρώπους να της σταθούν; Οικογένεια;
Φίλους;

"Οι άνθρωποί μου χάθηκαν. Είμαι πια μόνη.
Μένω σε φτηνά ξενοδοχεία. Συχνά έξω. Σήμερα όμως έχει πολύ κρύο"

Τα χέρια της πιασμένα σε αγκαλιά.
Πριν φύγει τα άπλωσε. Όχι για κέρματα.

"Μόνο να μιλήσω ήθελα. Κάποιον να μ' ακούσει"

Την άκουσα.
Στο άλλο μου αυτί, η Μπέλλου τραγουδούσε
Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω

Ούτε αυτά δε διαθέτουμε πια...




Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω των Σταύρου Τζουανάκου- Κώστα Βίρβου. Ερμηνεία: Σωτηρία Μπέλλου. Άλμπουμ: "Τα ρεμπέτικα της Σωτηρίας Μπέλλου 4" (1971).


4 σχόλια:

  1. ναι Μάρκο, χαθήκαμε...
    και γω φευγάτη τη δουλειά κυνηγώντας και τις υποχρεώσεις, μα κάπου εδώ ξαναγυρνάω
    τι σύμπτωση επιστροφή κι οι δυό μας με δυο αδελφές αναρτήσεις...
    καλά να είσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. συγκινητικό βρε σύ.Θα γράψω και γώ κάποια στιγμή στο μπλογκ μου κάτι παρόμοιο που μου χε συμβεί.Απλά να θυμόμαστε ότι οι δεν είναι σκιές οι απόκληροι που αυξάνονται και πληθύνονται.Είναι άνθρωποι.Ας τους πούμε μια φορά μια καλημέρα.Να δείτε πώς θα μας κοιτάξουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ μαζί σου
    υπάρχει τόσος πόνος γύρω μας..και 'μεις γίναμε τόσο καχύποπτοι με όλους και με όλα που δεν "βλέπουμε" την ανάγκη του άλλου που καμιά φορά είναι μόνο για λίγη κουβέντα..πολλές φορές αναρωτιέμαι που θα φτάσουμε αν συνεχίσουμε έτσι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή