Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός

Αργά και αδιάλειπτα,
3 μήνες, δυο μέρες και λίγες στιγμές
ο Χρόνος με νικάει.

Σε μάχες καθημερινές
- ο νους βομβαρδισμένα τοπία, η αντοχή ισοπεδωμένες πόλεις-
με όπλα φονικά
-τις αναθυμιάσεις των αναμνήσεων, τα ωστικά κύματα της επιθυμίας, τα θραύσματα του σώματός σου-
γεμίζει σάπιες πληγές και αποστήματα την απέθαντη Μνήμη.

Ο Χρόνος μ' εξοντώνει.

Κάθε μέρα ξημερώνει στο χθες
κάθε καινούρια ανατολή στο πριν
όλες οι νύχτες νυχτώνουν στην προηγούμενη
όλο και πιο χθες, όλο και πιο τότε.
Ο Χρόνος με σέρνει πίσω

Ο Χρόνος με εμπαίζει.
Ρολόγια τοίχου σταματούν
- ο νεκρός κούκος πεσμένος πάνω στους λεπτοδείκτες-
ξυπνητήρια σιωπούν
-ποιός ξέρει ποιά χέρια τα στραγγαλίζουν-
στα ημερολόγια οι σελίδες γυρίζουν πίσω
-το χτες και το σημερα ανάκατα-
ο Χρόνος με ξεγυμνώνει.


Παλινδρομώ στο παρελθόν, ακινητώ στο χθες
ούτε ένα βήμα μπρος, μην τύχει να σε προσπεράσω
πώς να αφήσει εκείνος;
Ο Χρόνος είναι σκληρός διαιτητής
σφυρίζει το πριν, με γυρνάει στην εκκίνηση
δίπλα σου να αφουγκραζομαι την αντίστροφη μέτρηση
την άμμο να πέφτει στην κλεψύδρα, τον ήχο του φινάλε μας
ο χρόνος μας τελείωσε, δεν έφταιγες εσύ
Ο Χρόνος ήταν ο εχθρός...



Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός

---

Καινούρια ζάλη των Τρύπες. Άλμπουμ: "Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι" (1996).