27 Αυγούστου 2009

Πώς να σωπάσω...


Πώς μένει κανείς αμέτοχος μπροστά στη συμφορά;
Πώς αρθρώνει λόγο μπροστά στο έγκλημα;
Και πώς συγκρατεί την οργή του για όσους καίνε το μέλλον του;


Έχοντας αντικρύσει ανείπωτες ομορφιές στην Κρήτη,
πώς να μιλήσω για την τραγωδία που περίμενε πίσω;

"Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου; [...]

Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ'άλλα μάτια;"


Πένθος βουβό μόνο.
Και μια τρομαγμένη ελπίδα...





Πώς να σωπάσω των Σταύρου Ξαρχάκου- Κώστα Κινδύνη. Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης. Άλμπουμ: "Διόνυσε καλοκαίρι μας" (1972).

2 σχόλια:

  1. μήπως καλύτερα να μην σωπαίνουμε;
    μήπως και το να κλαίμε είναι καλύτερο απ΄τη σιωπή;
    μήπως...
    δεν ξέρω τι...
    αλλά κάτι πρέπει ολοι να κάνουμε
    δεν πάει άλλο
    νοιώθω απόγνωση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δυστυχώς η κατάσταση με τις φωτιές είναι ανεκτή από την ελληνική κοινωνία, γιατί κανένας μας δεν έχει αίσθηση του δημόσιου χώρου (όπως γενικότερα μέριμνα για το δημόσιο συμφέρον). Πόσοι από μας θα χτίσουν στα καμένα; Δυστυχώς πολλοί...
    Κι αυτό δεν αλλάζει εύκολα, όσοι και να 'ναι οι επικήδειοι ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή