15 Απριλίου 2012

Το πάρτι

Κι αν ο συν-μπλόγκερ  Μάρκος έχει την άποψη ότι πάσχα χωρίς Γαϊτάνο δεν νοείται, εγώ ήδη με την παρακολούθηση του χριστός ανέστη, μια πίεση την ανέβασα.  Τόση μαυρίλα, ράσο γενιάδα και μανουάλι, μύρισε λιβάνι και ο υπολογιστής. Πώς να αντιμετωπίσω στο ηλεκτρονικό μου "σπίτι" αυτά που δεν αντέχω κάθε μέρα, κάθε χρόνο...
Ε λοιπόν, δεν εκκλησιάζομαι, πλην γάμων-βαφτίσεων-κηδειών και μνημοσύνων, δε νηστεύω με θρησκευτικούς όρους, γιατί έτσι κι αλλιώς η μαγειρική μου μια διαρκής άσκηση στη νηστεία είναι, δεν γουστάρω τα κάλαντα, δεν πιστεύω στην ανάσταση κανενός.
Ίσως και για αυτό την ώρα που τα νοτισμένα από την ανοιξιάτικη βροχή βεγγαλικά πασχίζουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, ενώ όλοι στο χωριό εκ τους ασφαλούς απολαμβάνουν την τιμωρία του κατακαημένου ιούδα, πριν πέσουν με τα μούτρα στα τριγλυκερίδια, τη χοληστερίνη και το αλκοόλ, συνοδεία υποθέτω μουσικής αντίστοιχης διάθεσης, εγώ κάνω το δικό μου πάρτι.




"Το πάρτι" σε κείμενο και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, ερμηνεία του Δημήτρη Χορν, από τη θεατρική παράσταση "Οδός Ονείρων" (1962)


4 σχόλια:

  1. Συμφωνώ κατά πολύ μαζί σου. Είναι όντως μια καλή αφορμή για πάρτι, να πατησουμε ξυπολητοι στα κάρβουνα που κ(λ)αψαν κ φετο τον κύριο .Σαν αναστεναρηδες.Καλά να περνάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πολυ χαιρομαι για το παρτυ αυτο ,αυτα τα παρτυ προτιμω
    χριστος ανεστη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. (Μόνο με Γαϊτάνο, θα ξανάγραφε η BlackForest ποστ άνω των τριών γραμμών :P )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. θεε μου,τί τέλειο κομμάτι,τί συναισθήματα... σ'ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή