21 Φεβρουαρίου 2011

Και μη γελάς και μην κλαίς και μην χαίρεσαι

Ούτε γελάω ούτε κλαίω ούτε χαίρομαι.
Γενικά δεν ξέρω τι κάνω. Αν κάνω δηλαδή κάτι. Επίσημα, δεν κάνω τίποτα.
Κι εκεί που έψαχνα τι να κάνω, ήρθε ο ποιητής και μου είπε στο αυτί τα γνωστά περί γέλιου, κλάματος και χαράς. Εντάξει, δεν γελάω, δεν κλαίω, δεν χαίρομαι, δε φτιάχνω κι ένα βιντεάκι να ανεβάσω στο γιουτιούμπ; Κι έφτιαξα αυτό το μικρό και μισερό, αφού όπως παρατήρησε κι ο συν-μπλόγκερ, κόβεται το τραγούδι απότομα εκεί που ο ποιητής είχε ανοίξει τα σύνορα ψάχνοντας να βρει τι είναι ο σταυραητός: συμπεθεριό με τούρκους, με αυστραλούς πανηγύρι και λημέρι των ούγγρων. Η ιστορία με τους ούγγρους, που λες, έχει συνέχεια και στο επόμενο track (με αμείωτο το ενδιαφέρον):

Εἶναι λημέρι τῶν Οὔγγρων
Ποὺ τὸ χινόπωρο οἱ φουντουκιὲς πᾶνε κρυφὰ κι ἀνταμώνουνται
Βλέπουν τοὺς φρόνιμους πελαργοὺς νὰ βάφουν μαῦρα τ᾿ αὐγά τους
Καὶ τόνε κλαῖνε κι αὐτὲς
Καῖνε τὰ νυχτικά τους καὶ φοροῦν τὸ μισοφόρι τῆς πάπιας
Στρώνουν ἀστέρια καταγῆς γιὰ νὰ πατήσουν οἱ βασιλιάδες
Μὲ τ᾿ ἀσημένια τους χαϊμαλιὰ μὲ τὴν κορώνα καὶ τὴν πορφύρα
Σκορπᾶνε δεντρολίβανο στὶς βραγιὲς
Γιὰ νὰ περάσουν οἱ ποντικοὶ νὰ πᾶνε σ᾿ ἄλλο κελλάρι
Νὰ μποῦνε σ᾿ ἄλλες ἐκκλησιὲς νὰ φᾶν τὶς Ἅγιες Τράπεζες
Κι οἱ κουκουβάγιες παιδιά μου...

(Σε άλλο track το τι κάνουν οι κουκουβάγιες κ.ο.κ.).

Κι αν όλα αυτά σου φαίνονται αλλόκοτα και τραβηγμένα, ο υπερρεαλισμός μια άλλης εποχής, ένα σου λέω: Μη σφίγγεις άδικα τα παπούτσια σου σα να φυτεύεις πλατάνια.


Πέρα από τις δικές μου ανοησίες, ποιος έχει 49' για να δει την εκπομπή Παρασκήνιο - αφιέρωμα στο Νίκο Γκάτσο από το αρχείο της ΕΡΤ;
Ή 10' για ένα παλιό άρθρο του Νίκου Μωραϊτη από το Βήμα;


"Και μη γελάς και μην κλαις και μην χαίρεσαι", ποίηση Νίκου Γκάτσου, μουσική Μάνου Χατζιδάκι, ερμηνεία Μαρία Φραντούρη και Τάσης Χριστογιαννόπουλος από το δίσκο "Αμοργός".
Το ποίημα "Αμοργός" εκδόθηκε πρώτη φορά το 1943.
Το μουσικό έργο "Αμοργός" Έργο 46 (1970 - 1987) Καντάτα βασισμένη στο ομώνυμο ποίημα του Νίκου Γκάτσου, για μια γυναικεία φωνή, δυο ανδρικές, μικτή χορωδία και συμφωνική ορχήστρα κυκλοφόρησε το 2005 σε ενορχήστρωση - αναπροσαρμογή του Νίκου Κυπουργού.

1 σχόλιο:

  1. Δεν έχω μεγαλύτερη χαρά από τη στιγμή που επιβεβαιώνεται μέσα μου ο παραμικρός σουρεαλιστικός στίχος. Ακόμα κι όταν επαληθεύει πεντακάθαρη πίκρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή