Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται
Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ’ άλλα πού πέρασαν
Εάν είναι αλήθεια
Μιλημένα τα σώματα και οι βάρκες πού έκρουσαν γλυκά
Οι κιθάρες που αναβόσβησαν κάτω από τα νερά
Τα "πίστεψέ με" και τα "μη"
Μια στον αέρα , μια στη μουσική
Τα δυο μικρά ζώα, τα χέρια μας
Που γύρευαν ν’ ανέβουνε κρυφά το ένα στο άλλο
Η γλάστρα με το δροσαχί στις ανοιχτές αυλόπορτες
Και τα κομμάτια οι θάλασσες που ερχόντουσαν μαζί
Πάνω απ’ τις ξερολιθιές, πίσω απ’ τους φράχτες
Την ανεμώνα που κάθισε στο χέρι σου
Κι έτρεμε τρεις φορές το μωβ τρεις μέρες πάνω από
τους καταρράχτες
Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ
Το ξύλινο δοκάρι και το τετράγωνο φαντό
Στον τοίχο, τη Γοργόνα με τα ξέπλεκα μαλλιά
Τη γάτα που μας κοίταξε μέσα στα σκοτεινά
Παιδί με το λιβάνι και με τον κόκκινο σταυρό
Την ώρα που βραδιάζει στων βράχων το απλησίαστο
Πενθώ το ρούχο που άγγιξα και μου ήρθε ο κόσμος.
Πενθώ τα χρόνια που έρχονται Ποίηση: Οδυσσέα Ελύτη («Μονόγραμμα», Εκδόσεις Ίκαρος, 1972), μουσική: Γιάννη Ζουγανέλη. Ερμηνεία: Δήμητρας Γαλάνη. Ακυκλοφόρητο.
...εξαιρετική απόδοση έκανε και ο Γιώργος Κουρουπός . Για όποιον ενδιαφέρεται η σκηνική καντάτα ''Το μονόγραμμα'' κυκλοφορεί σε εκπληκτική συσκευασία με ολόκληρο το κείμενο. Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήτοσο μεγαλο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠενθώ το ρούχο που άγγιξα και μου ήρθε ο κόσμος
ΑπάντησηΔιαγραφήεκεί έχω κολλήσει...
την καλησπέρα μου
Αγαπημένο ποίημα σε μια ενδιαφέρουσα μελοποίηση, η οποία δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Ευχαριστώ για τα σχόλιά σας :)
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι ξέρεις απίστευτο,να είναι το Μονόγραμμα,μετά απο τόση "επαφή" με τον κόσμο,τόσο φρέσκο και τόσο όχι τετριμμένο
ΑπάντησηΔιαγραφήτόσο
σωστό