Κλωστές και κουβάρια στο πάτωμα
Ιστοί από τα μαλλιά σου σε γωνίες και πλακάκια
Στο φάκελο του μαξιλαριού και στο σεντόνι.
Με κυκλώνουν αργά
(χέρια κολλημένα στα πλευρά)
Και τυλίγουν σφικτά το σώμα μου
(πόδια δεμένα μεταξύ τους).
Το μετάξι τους
-των μαλλιών σου-
Ένα καστανό κουκούλι γύρω μου.
Με προστατεύει
Ακινητοποιεί το κορμί και το Εγώ μου
-Εγώ κι εσύ!
-Μοναχά εμείς!
Ένα σύμπλεγμα σωμάτων χυμένων στο πάτωμα.
Μια λίμνη αίματος στο στήθος μου
Κόκκινο μπλούζας τραβηγμένης πιο πάνω από τον αφαλό
Πιο κάτω τα χείλη σου
Δυο λεπτά κοχύλια
Που μέσα τους παλεύει θάλασσα
Μέχρι να ξεχειλίσουν
Και σκορπίσουν χαμόγελα και φιλιά στον τεντωμένο κορμό μου
Όπως κείτεται στο πάτωμα
Στο υγρό μωσαϊκό…
Κλειστά Παράθυρα Νίκου Μαμαγκάκη-Γιώργου Ιωάννου. Ερμηνεία: Δημήτρης Ψαριανός. Άλμπουμ: "Κέντρο Διερχομένων" (1982).
Ερωτικός Μαρκος..Τι εγινε ανιψιέ ? Βρίσκεσαι στη μέση ενος ερωτικού κρεσέντου? Kάτι τέτοιο οσφραίνομαι.. Οτι και να ναι πάντως εγω σε βρίσκω υπέροχο (πως να αρνηθείς το αίμα σου?..)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚόλαση και παράδεισος μαζί ο έρωτας αλλά μπορούμε και χωρίς αυτόν? Τα δέοντα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Takis X
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχα, λες Θείε Τάκη; Εγώ πάντως δε λέω τίποτα ;)
@maxos
Η αλλιώς "ο θρίαμβος της φαντασίας επί της νοημοσύνης" :)