1 Αυγούστου 2009

Του Νίκου Μωραΐτη


Χθες με μεγάλη μου θλίψη έμαθα ότι ο Νίκος Μωραΐτης σταμάτησε από το Μελωδία Fm.

Μετά από 16 ολόκληρα χρόνια εκπομπής, οικονομικοί λόγοι αναγκάζουν το ραδιοφωνικό κοινό να στερηθεί έναν από τους τελευταίους καλούς παραγωγούς.

Προσωπικά του είχα ιδιαίτερη αδυναμία γιατί ήταν ο παραγωγός που με διαμόρφωσε ως ακροατή, και ένας από τους δημοσιογράφος (μαζί με την ιέρεια Βλαχογιάννη, την αγαπημένη Βλαβιανού και τον εξαίρετο Τσάμπρα) που με εκπαίδευσαν και με έκαναν να αγαπήσω περισσότερο το ελληνικό τραγούδι.

Τον θυμάμαι
συντάκτη στο Δίφωνο (μετέπειτα Echo), μέλος μια σπουδαίας δημοσιογραφικής ομάδας (τότε που μουσικό περιοδικό δεν ήταν δημοσίευση δελτίων τύπου) να κάνει συνεντεύξεις μ' εκείνο τον επιθετικό τρόπο που πολλές φορές ακροβατούσε στο τεντωμένο σκοινί της αγένειας, ρωτώντας αγαπημένους καλλιτέχνες όλα εκείνα που ως ακροατές συζητούσαμε στις παρέες και θέλαμε να μάθουμε. Ήταν συνεντεύξεις που προκαλούσαν αίσθηση, άνοιγαν διάλογο και δημιουργούσαν αντιδράσεις -πόσες φορές αναγνώστες δεν έστελαν γράμματα διαμαρτυρίας για ...κακομεταχείριση του αγαπημένου τους καλλιτέχνη (!). Μια φορά μάλιστα η εκρηκτική Βιτάλη νιώθοντας προσβεβλημένη σταμάτησε τη συνέντευξη στη μέση! Είχαν όμως γνώση και μεράκι και γίνονταν από ένα ανθρωπο λάτρη του ελληνικού τραγουδιού, μακριά από δημόσιες σχέσεις και κολακείες.

Αντίστοιχα, η ραδιοφωνική εκπομπή του, ψαγμένη και δουλεμένη ως το τελευταίο λεπτό, είχε άποψη, έρευνα και σεβασμό για την ελληνική μουσική.
Ήταν ένα δίωρο με λόγο ύπαρξης, μια ραδιοφωνική όαση που ισορροπούσε με δεξιοτεχνία στα είδη και στο αίσθημα του κάθε τραγουδιού. Και χωρίς ποτέ να κρύψει τη μεγαλύτερη αδυναμία της: τη Χαρούλα Αλεξίου.

Η τραγουδίστρια που όπως δήλωσε ο ίδιος στη χθεσινή -και βαθιά συγκινητική- τελευταία του εκπομπή
είναι η αιτία που αγάπησε το ελληνικό τραγούδι και το ραδιόφωνο. Είχαν μάλιστα και μια σύντομη τηλεφωνική επικοινωνία -η μοναδική που βγήκε στον αέρα- όπου η Χαρούλα τον αποκάλεσε "καλλιτέχνη του ραδιοφώνου" και τον καλοσώρισε στην αγκαλιά των καλλιτεχνών που ζουν με τις απώλειες και τους κύκλους που αναπόφευκτα κλείνουν.

Σ' αυτόν λοιπόν τον "Καλλιτέχνη του ραδιοφώνου" είναι αφιερωμένη τούτη εδώ η ανάρτησή μου. Για να τον ευχαριστήσω για την παρέα και τη γνώση που μοιράστηκε μαζί μου όλα αυτά τα χρόνια και να του ευχηθώ καλή συνέχεια, υπενθυμίζοντας ότι τον περιμένω να επιστρέψει για να συνεχίσει τις ωραίες του πτήσεις στα ερτζιανά.

Και να του αφιερώσω ένα τραγούδι που ο ίδιος μου σύστησε ένα κυριακάτικο ξημέρωμα πριν πολλά χρόνια σε μια από τις ηχογραφημένες εκπομπές του, που τόσο απάλυναν το άγχος της εξεταστικής.

Πρόκειται για μια σπάνια εκτέλεση της μεγαλειώδους "Μαρκίζας" των Σπανού- Ελευθερίου, τραγούδι- εμμονή που με κατατρέχει για πάνω από μια δεκαετία, σταμπαρισμένο εσαεί από την αξεπέραστη Μοσχολιού που όμως εδώ έχει όλο το σπαραγμό και το ρεαλισμό της πολυαγαπημένης και των δυο μας Χαρούλας.


Καλή ανταμωση λοιπόν κύριε Μωραΐτη, σας περιμένω και πάλι στο ραδιοφωνικό μου δέκτη...


Κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
δεν έχεις κάτι για να μου πεις...







Κάτω απ' τη μαρκίζα των Γιάννη Σπανού- Μάνου Ελευθερίου. Πρώτη ερμηνεία: Βίκυ Μοσχολιού. Άλμπουμ: "Η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδάει Σπανό" (1977).
Εδώ με τη Χάρη Αλεξίου, από τη συλλογή με τραγούδια του Μάνου Ελευθερίου "Ταξίδια της ψυχής" (1992). Στο πιάνο ο Χάρης Καλέας.


5 σχόλια:

  1. έτσι γίνεται πάντα, οι αγαπημένοι μας αποχωρούν ή "τους αποχωρούν" πρώτοι και μένουμε με την αίσθηση του κενού στο στομάχι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κρίμα που λόγω φόρτου δουλειάς δεν κατάφερα να τον ακούσω όλη την τελευταία βδομάδα & όταν το έμαθα μου σφίχτηκε λίγο το στομάχι, τον έχω ακούσει αρκετές φορές να λέει με την χαρακτηριστική γελαστή χροιά στη φωνή για τη χαρά του να είναι τόσα χρόνια στο ραδιόφωνο...
    'Αψογος και ως παραγωγός, σου μεταδίδει την αγάπη του για την ελληνική μουσική, πιστεύω ότι σύντομα θα τον ακούσουμε ξανά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λόγια:
    Ναι, δυστυχώς αυτή η αίσθηση του κενού είναι όλο και πιο συχνή...


    Σπόρος:
    Μακάρι η πίστη σου να καρπίσει σα σπόρος :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. O Νίκος είναι εξαιρετικός ραδιοφωνικός παραγωγός, εξαιρετικός στιχουργός, εξαιρετικός δημοσιογράφος μα το σημαντικότερο απ'όλα: είναι εξαιρετικός ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
    Αυτές οι πολιτικές των περικοπών δεν νομίζω να οδηγήσουν κάπου "καλύτερα", όπως πιστεύουν οι υπεύθυνοι.
    Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν επιλογή του Νίκου η αποχώρηση (που λογικά δεν θα γινόταν αν δεν υπήρχε ανάγκη) και ας παραδειγματιστούμε από τη στάση τετοιων σπάνιων ανθρώπων...
    Ελπίζω σύντομα ο Νίκος να μας κάνει παρέα από μια άλλη συχνότητα...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πρωτόπλαστη:
    Δέχομαι ότι οι περιποκές ίσως είναι μια κάποια λύσις, γιατί μην ξεχνάμε ότι ο Μελωδία είναι μοναδικός ιδιωτικός ραδιοφωνικός σταθμός που απασχολεί τόσους παραγωγούς και δε χρησιμοποιεί πλέιλιστ. Όμως δεν μπορώ να κρύψω τη λύπη μου και την ανησυχία μου για το ραδιόφωνο όταν σιωπούν άνθρωποι που αγαπούν και γνωρίζουν τόσο καλά το μέσο, όπως ο Νίκος Μωραΐτης και η έτερη απολυθήσα -εξαιρετική- Κυριακή Αιλιανού.
    Ελπίζω κι εγώ να είναι σύντομα κοντά μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή