Να ονειρεύεσαι και να αισιοδοξείς κατά το δοκούν. Άλλωστε, δεν είσαι εκτός κλίματος. Ζούμε σε μέρες μαζικής αισιοδοξίας. Δώσαμε τον (πρώην) "καταλληλότερο" και πήραμε νέο, ομοίως "κατάλληλο" -μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Πριν δείξουν τα δόντια και βγουν τα μαχαίρια, είμαστε -πες το κι έτσι- στην Πέμπτη Εποχή της πολιτικής ζωής του τόπου. Ο Χειμώνας καραδοκεί, συ είπας. Γι' αυτό κι εγώ στη γνωστή παροιμία με τα πολλά κεράσια, θα κρατώ μικρό καλάθι, κι εύχομαι -όσο δε φαντάζεσαι- να είμαι λάθος. Δεν το επιδιώκω να είμαι η παραφωνία σε όλο αυτό, αλλά για εκεί τραβώ με μια ηρεμία σχεδόν σαν απάθεια.
γιατί φορώντας τα καλά της η εξουσία
και προωθώντας ηγέτες super star
θα δοκιμάσει πρώτα να σε μπάσει στη δική της συνωμοσία
ή αλλιώτικα φιλαράκο μου ρεμάλι, σ' ένα μπαρ
Σε ένα μπαρ, δε μου μοιάζει και τόσο χάλια. Αν είναι εκεί και ο νεαρός που είχε προ ημερών την πρωινή διερώτηση (για να μην κάθεται άνεργος), δεν θα 'ναι κι άσχημα, μια κουβέντα θα την πούμε, μπορεί -πού ξέρεις;- να σπάσουμε και το φράγμα.
χρεωμένη λοιπόν έτσι της ζωής μας η εταιρεία
η ακρίβεια, η μόδα, να κι ο πληθωρισμός
σαν ένα φράγμα να υπάρχει μεταξύ μας στην επικοινωνία
κι είναι αόρατος στα χέρια μας ο μοχλός
Πάντως, πληθωρισμό δεν έχουμε. Λόγω ύφεσης, το έχει γυρίσει σε αντιπληθωρισμό.
Τα υπόλοιπα στιχάκια, άσκηση για το σπίτι.
Το τραγούδι που έδωσε τον τίτλο του δίσκου "Φράγμα", είναι από τα λιγότερο -μάλλον καθόλου- ακουσμένα τραγούδια του. Σε αυτο το δίσκο βρίσκεται και ένα τραγούδι -κοινά αποδεκτός κώδικας για τους κατα τ' άλλα ετερόκλιτους ακροατές της ελληνικής μουσικής, το "Δε λες κουβέντα" με την ερμηνεία του συνθέτη και της Σωτηρίας Μπέλλου.
Δυο είναι οι λόγοι που έριξαν στα χέρια μου αυτό τον καιρό το δίσκο:
Στο πνεύμα της προηγούμενης ανάρτησής μου, ο δίσκος "Φράγμα" είναι παιδί του '81. Έτσι λοιπόν που αναμόχλευα τα σχετικά με το '81 - μη φανταστείς τίποτα βρεφικές φωτογραφίες, ενθύμια και άλμπουμ του είδους "πότε έβγαλε το πρώτο του δοντάκι"- έπεσα πάνω του.
Το '81 έχει μεταξύ άλλων, την εξής ιδιαιτερότητα στη δισκογραφία: αυτή τη χρονιά δεν κυκλοφορούν ούτε ένας, ούτε δύο αλλά τέσσερις δίσκοι σε στίχους του Κώστα Τριπολίτη (Σκουριασμένα χείλη (9 από τα 12 τραγούδια), Πίσω απ' τη βιτρίνα (6 από τα 11 τραγούδια), Ραντάρ, Επιβάτης, Φράγμα). Αν το εντόπισα σωστά, είναι περισσότεροι από όσους ολοκληρωμένους δίσκους έκανε ο στιχουργός σε όλη την μετέπειτα πορεία του (Όλα από χέρι καμένα, Συγνώμη για την άμυνα, Γέφυρες). Αλλά αυτό είναι μια άλλη, πικρή ιστορία.
Το '81 έχει μεταξύ άλλων, την εξής ιδιαιτερότητα στη δισκογραφία: αυτή τη χρονιά δεν κυκλοφορούν ούτε ένας, ούτε δύο αλλά τέσσερις δίσκοι σε στίχους του Κώστα Τριπολίτη (Σκουριασμένα χείλη (9 από τα 12 τραγούδια), Πίσω απ' τη βιτρίνα (6 από τα 11 τραγούδια), Ραντάρ, Επιβάτης, Φράγμα). Αν το εντόπισα σωστά, είναι περισσότεροι από όσους ολοκληρωμένους δίσκους έκανε ο στιχουργός σε όλη την μετέπειτα πορεία του (Όλα από χέρι καμένα, Συγνώμη για την άμυνα, Γέφυρες). Αλλά αυτό είναι μια άλλη, πικρή ιστορία.
Ο δεύτερος λόγος είναι το τραγούδι "Νταλίκα" που από τότε που αποφάσισα να πάρω καινούριο αυτοκίνητο, με έχει στοιχειώσει: Τώρα απόκτησες καβούκι και αμάξι σπορ μοντέλο, τώρα σκάλωσες στο λούκι κι είσαι αλλιώτικο καπέλο... ...τώρα είσαι βολεμένος και σου κόψανε το βήχα... ...κι αν θυμάσαι τα παλιά, ψέματα και μπλα-μπλα-μπλα,η μαγκιά σου ναφταλίνη με κασμίρι και λουστρίνι.... ....τώρα μάγκωσε η φάκα και σε κλείσανε στη γυάλα.
Κι αν καβούκι δεν απέκτησα, κι αν το αμάξι που θα πάρω απέχει παρασάγγας από το "σπορ" ακριβό μοντέλο, κι αν βολεμένη δεν θα με 'λεγα, κι αν αυτός ο βήχας θα με πνίξει καμιά μέρα, λαμβάνοντας υπόψη μας την ύπουλη ασάφια των ορίων, ποτέ δεν ξέρεις σε ποια μεριά μπορείς να βρεθείς από τη μια στιγμή στην άλλη και να γίνει "η μαγκιά σου ναφταλίνη με κασμίρι και λουστρίνι" (μπλιάχ) και να θυμάσαι (αν θυμάσαι) τα παλιά έτσι.
Αμ αυτός ο τελευταίος στίχος...
ΥΓ 1. Να 'ναι άραγε τα περίφημα αρώματα της Ανάτολής που σε οδήγησαν στο προηγούμενο παραληρηματικό ποστ σου;
ΥΓ 2. Aυτό το φως που βρήκες και σου έδωσε τόση χαρά -εικάζω, λόγια δεν θέλω να σου βάζω- δεν πρέπει να είναι το μόνο αληθινό. Με μια μικρο-επέμβαση δεν "καθάρισες". Το εμπόδιο που δεν μας αφήνει να δούμε το φως μας, μάλλον είναι άλλο από τη μυωπία. Κι έτσι εξηγείται, κάπως, το γεγονός πως κυκλοφορούμε με "κομμένα" μάτια και βλέπουμε θολά τοπία κι εμείς οι υπόλοιποι, οι έχοντες ακέραιη την όρασή μας.
ΥΓ 3. Μαζεμένα στα 'πα και σε ζάλισα, ε;
"Φράγμα" στίχοι Κώστα Τριπολίτη, μουσική και ερμηνεία Δήμου Μούτση.
"Νταλίκα" στίχοι Κώστα Τριπολίτη, μουσική Δήμου Μούτση, ερμηνεία Σωτηρίας Μπέλλου.
Και τα δύο από το δίσκο "Φράγμα" του 1981.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου